Günaydın sevgili okuyucularım nasılsınız bu sabah? Gezi parkı eylemleri gün geçtikçe artıyor. Dün dünyanın en büyük adliyesi olan İstanbul Çağlayan adliyesinde gelişen olayları TV’den izlerken doğrusu ne düşüneceğimizi, ne söyleyeceğimizi şaşırdık. İçimizden geçen tek şey Allah hayırlısını versin oldu. Eğer hakların savunulduğu bir mekânda hak savunucuları bunları yaşayabiliyorsa artık ne söylenebilir ki? Yurtta sulh cihanda sulh diyor Atatürk. Ve tabi bizde öyle diyoruz her zaman. Ve dünya bu kadar kavga gürültü içinde iken sonunda bizimde huzursuz olacağımız belliydi zaten de böylede olur sanmazdık. Çünkü biz hep sağduyuya sarıldık. Ve bunu tavsiye ettik şimdide ediyoruz, yarında öbür günde edeceğiz çünkü biz yurdum insanı ile ayrılmaz bir bütünüz. Sen ben diye ayırmayız kimseyi. Kimsede bizi ayıramaz. Eğer biz, kendi içimizde bölünmesek tabi!
Ayın 16 ve 17sinde Ak parti miting yapmaya hazırlanıyor. Tabi herkesin hakkı miting yapmak… Ancak gezi eylemleri partizan değil. Eğer onlara karşı bir şeyse bu. Yani çevre ve doğaya sahip çıkılmak için başladı olaylar. Herhangi bir partiyi hedef alarak değil. Ve şimdiki gerçek savunucuları yinede partizan değil en az benim kadar. Bu yüzden Ak parti bence miting yapacaksa kendine yapmalı, yani her hangi bir güç gösterisine dönüştürmeden çünkü kimse güç yarışında değil yalnızca istekleri saygıyla karşılansın ve özgür bireyler olduğunun ayrımına varılsın istiyor… Kendi hesabıma o günler içinde yani Ak Parti mitinginde her hangi bir olay çıkmaması için. Amaçları yalnızca doğa insan ve çevre olan eylemcilerin çok ama çok sakin ve sağduyuya sahip olmalarını istiyorum… İtidalli ve olgun, şimdiye dek olduğu gibi… Çünkü her ne kadar masum başlasa da gösteriler illa birileri bunları kendi hesabına çevirebiliyor ve istenmeyen olaylar çıkıyor. Her hangi bir vebal iftirasına maruz kalmamak için ve olabilecek olaylarda amacı yalnızca insan, doğa ve çevre olan masum gençler zarar görmesin diye ne gerekiyorsa yapılmalı diye düşünüyorum.
Çünkü bazılarının gizli emelleri için karşı karşıya getirilip birbirimizi kırıp geçmemiz istenebilir. Örnekleri hemen yanı başımızda… Suriye’deki durumdan ders almalı ve olası bir maceranın tarafı olmamalıyız ve sonuçta kardeş olduğumuzu bir an bile unutmamalıyız. İşçi partisi genel başkanı bugün düzenlediği basın toplantısında herkesi meydanlara davet ediyor. Bilmiyorum? Diliyorum ki kaos olmasın. Yoksa dönüşü olmayan bir yola girmiş oluruz ki sonuçları herkesi çok yaralar. Toplumca sağduyulu ve itidalli olmaya çalışmalıyız. Ve olabilecek tahriklerden kendimizi koruyabilmeliyiz. Asla ve asla kardeş ve yurttaş olduğumuzu unutmamalıyız. Her ne kadar birileri sürekli bunları unutuyorsa da, Unutturmaya çalışıyorsa da…
Ve sevgili okuyucularım zor günlerden geçiyoruz bir şeyler hızla değişiyor. Ve tek gerçek değişimin, değişmez olduğu gerçeğidir ve halkın gücüdür.
16’cı gününü yaşayan gezi eylemleri aslında birçok şeyin bilincinde olmamızı sağladı. Ve başka zaman asla yan yana gelmeyeceğimizi düşündüğümüz birçoğumuzu aynı çatı altında toplayabildi. Herkes birey olmanın dayanılmaz hafifliliğini yaşarken toplumsal bilincin de artmasına neden oldu. Ve birlikten beraberlik doğacağının en canlı kanıtı bu olaylarda ortaya çıktı. Aslında hepimiz biriz. Aramızda yalnızca görüş farklılığı var. Bu da zenginliğimiz olmalı. Çünkü herkesin aynı görüşte olması olacak şey değildir. Birbirimize ne kadar tahammül edebilir ve saygı duyabiliriz. Bu soruyu kendimize sormamız gerekir çünkü gerçek insan olmanın kriterlerinden biride budur. Karşımızdakine tahammül edebilmek ve düşüncelerine saygılı olmak… Unutmamalı ki saygı bekleyen saygı göstermeli. Kimse kimseye katlanmak zorunda değil ancak orta yol bulunabilir her zaman. Yalnızca istensin.
Ve sevgili okuyucularım gecemiz gündüzümüz gezi eylemleri oldu. Okuduklarımız, gördüklerimiz, yaşadıklarımız hem çok hoş hem de dehşet şeyler yani en son adliyedeki itiş kakış görüntüleri dehşetti bence. Unutmaya olanak yok, kendi hesabıma bu kadar pervasız olunmamalıydı en azından adliyede. Ne denir Allah ıslah etsin valla diyerek yazımı bağlamak istiyorum. Her zaman sağlık ve sevgiyle hep birlikte kalalım sevgili okuyucularım bizi karşı karşıya getirecek hiçbir söyleme itibar etmeyelim. Yase
& & & & &
GÖL OLMAK HİKÂYESİ
Hintli Bir usta, çırağının mutsuz bir şekilde devamlı her şeyden şikâyet etmesinden usanmıştır. Çırağına bir ders vermek ister ve çırağını tuz almaya gönderir. Çırak, tuz almaya beni niye gönderdi diye şikâyet ederek döner. Usta, bir avuç tuzu bir bardak suya atıp karıştırıp, içmesini söyler.
Çırak, tuzlu suyu içer içmez tükürmeye başlar.
Usta sorar: “Tadı nasıl?”
Çırak öfkeyle cevap verir: “Tadı berbat, acı”
Usta gülümser, çırağını kolundan tutar ve dışarı çıkarır. Az ilerdeki gölün kıyısına götürür ve çırağına bu kez de bir avuç tuzu göle atıp, gölden su içmesini söyler. Suyu içen çırak, ağzının kenarlarından akan suyu koluyla silerken, usta tekrar sorar: “Tadı nasıl?”
Çırak cevap verir: “Tadı çok güzel, ferahlatıcı”
“Tuzun tadını aldın mı?” diye sorar usta, “Hayır suyun tadından başka tat almadım” diye cevaplar çırağı.
Usta, gölün yanına diz çökmüş olan çırağının yanına oturur ve şöyle der: “Yaşamda kederler, sıkıntılar tuz gibidir, ne az, ne de çoktur. Sıkıntın olduğunda yapman gereken tek şey sıkıntı veren sorunla ilgili hislerini genişletmektir. Onun için sorunlarla başa çıkarken sen de bardak gibi değil, göl gibi olmaya çalış”
Günün Şiiri
El Tutuşa Tutuşa
Ne kadar çok elimiz varmış meğer
İlkin, senin elinle tutuşan benimki
Sonra çocuklarınki
Gençlerinki
Tekel işçilerininki
Sonra, ellerin elleri…
Ne kadar çok elimiz oldu, baksana
Tutuşa tutuşa
Bir orman yangını gibi
Can YÜCEL
Akdeniz Yaraşıyor Sana
Akdeniz yaraşıyor sana
Yıldızlar terler ya sen de terliyorsun
Aynı ıslak pırıltı burun kanatlarında
Hiç dinmiyor motorların gürültüsü
Köpekler havlıyor uzaktan
Demin çocuk ağladı
Fatmanım cumbadan çarşaf silkiyor yine
Ali dumdum anasına sövüyor saatlerdir
Denizi tokmaklıyor balıkçılar
Bu sesler işte sessizliğini büyüten toprak
O sesinin sardunyalar gibi konuşkan sessizliği
Hayatta yattık dün gece
Üstümüzde meltem
Kekik kokuyor ellerim hala
Senle yatmadım sanki
Dağları dolaştım
Ben senden öğrendim deniz yazmayı
Elimden düşmüyor mavi kalem
Bir tirandil çıkar gibi sefere
Okula gidiyor öğretmenim
Ben de ardından açılıyorum
Bir poyraz çizip deftere
Bir ada var sırf ebabil
Dönüyor dönüyor başımda
Senle yaşadığım günler
Gümüş bir çevre oldu ömrüm
Değince güneşine
Neden sonra buldum o kaçakçı mağarasını
Gözlerim kamaşınca senden
Ölüm belki sularından kaçırdığım
O loş suda yıkanmaktır
Durdukça yosundan yeşil
Kulaç attıkça mavi
Ben düzde sanırdım yıkıntım
Örenim alkolik asarım
Mutun doruğundaymışım meğer
Senle çıkınca anladım
Eski Yunan atları var hani
Yeleleri bükümlü
Gün inerken de öyle
Ağaçtan izdüşümleriyle
Yürüyor Balan tepeleri
Yürüyor bölük bölük can
Toplu bir güzelliğe doğru
Kadınım Yaraşıyorsun sen Akdeniz’e
Can YÜCEL
Al Bir Uzun Hava
Çekirgeydi Raşko’nun elindeki güvercin
Raşko’da mengeneydi, bu beynimizde kalsın!
Çekmişler ıstor diye muhribin dumanını
Böyle aşk, böyle barış, Allah belamı versin!
Bugün kitabım verdim tek pedal matbaaya
Bu yol beni götürür sağlam Selimiye’ye
Ağlıyorsam gözyaşım iki gözüme dursun
Vermişim ben canımı al-uzun bir havaya
Can YÜCEL
Günün Sözü
Alışkanlıkların zincirleri, önce duyulmayacak kadar hafif, sonra kırılamayacak kadar güçlü olurlar.
Benjamin Dizraelli
