23 Nisan Türk Milletinin en büyük milli bayramıdır. İlk ilan edildiğinde milli bayram olarak, daha sonra Ulusal Egemenlik Bayramı olarak ilan edilmiştir. Tarihe dönüp baktığımızda bu bayramın değer ve önemini daha iyi anlayacağımızdan eminim.
Bütün kaza, nahiye ve mahallelerin idare heyetlerine 23 Nisan 1921’de Türkiye Büyük Millet Meclisi Reisi Mustafa Kemal imzasıyla şu bayram tebriki gider:
“…Kurtuluş ve bağımsızlık davası ile ayağa kalkan tekmil Anadolu’nun bu mukaddes davayı temsil ve müdafaa için vücuda getirdiği Türkiye Büyük Millet Meclisi, 1920 senesi Nisan’ın yirmi üçüncü günü açılmıştır. Yeni ve ulvi bir tarihe başlangıç olan bu yüce günü milletin hatırasında ebediyen yaşatmak üzere Meclis’imiz bugün 23 Nisan tarihinin milli bayram sayılmasını özel bir kanun ile kabul etmiştir. Bu mukaddes tarihi vücuda getiren milli mücadelenin en canlı ve fedakâr etkeni bulunan Anadolu ve Rumeli Müdafaa Hukuk heyetlerini büyük bir samimiyet ve hararetle tebrik eder ve bu tebriklerin bütün kaza, nahiye ve mahallelerin idare heyetlerine de bildirilmesini rica eylerim, efendim…” diye bütün yurda bildirmiştir.
Ertesi yıl milli bayram olarak ilk kutlandığı gün, 23 Nisan 1922’de Anadolu’da Yeni Gün, “23 Nisan, Yeni Türkiye’nin mukaddes halkçı inkılap bayramıdır. Türkiye tarihinin bu son dönüm günü, onu kanıyla tarihe yazan halka kutlu olsun” başlığıyla çıktı ve Mustafa Kemal’in şu beyanatını yayımladı:
“23 Nisan günü, Türkiye milli tarihinin başlangıcı, yeni bir dönüm noktasıdır…”
“Bu gün bir husumet (düşmanlık) dünyasına karşı kıyam eden (ayağa kalkan) Türkiye halkının Türkiye Büyük Millet Meclisi’ni vücuda getirmek ve onun etrafına toplanarak en hukuki manasında milli bir hükümet kurmak hususunda gösterdiği harikayı ifade eder…”
Bu içerikte tanımlanan ve 23 Nisan 1921’de yasayla Milli Bayram sayılan bayramın adı 1935’te çıkan yine bir yasayla konulmuştur. 27 Mayıs 1935’te kabul edilen ve 1 Haziran 1935’te Resmi Gazete’de yayımlanan ‘Ulusal Bayram ve Genel Tatiller Hakkında Kanun’un 2/B maddesinde adı “Ulusal Egemenlik Bayramı” olarak geçer.
Bugünkü “Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı” şeklindeki adı ise ilk kez resmi olarak 1971’de bir yönetmelikte geçmekte, 1981’de de kanunla değiştirilmektedir.
İki tarihte anlamlıdır. Ulusal egemenliğin askıya alındığı, milletin iradesine el konulduğu tarihlerdir. Zaten 12 Eylül 1980’de Türkiye Büyük Millet Meclisi “feshedilmiştir…” Açılış gününü kutlayacak, Milletin iradesinin temsilcisi “Meclis” zaten artık yoktur.
Yasa Mart ayı tarihlidir. Belli ki, 23 Nisan gelmeden önce önlem alınmıştır. “Ulusal Egemenlik Bayramı”nın içinin boşaltılarak yalnızca rontlarla-ponponlarla çocuk bayramı olarak kutlanması bu açıdan şaşırtıcı değildir. Belleklerde yaşasın diye oluşturulan bayram, bir başkaldırı günü; emperyalist bir darbeyle boyun eğdirme kültürünün zeminini hazırlamak üzere silinmeye kalkışılmıştır.
Oysa bu millet o bayramı hak edebilmek için çok bedeller ödemiş, vatan sağ olsun demiştir. Sonsuza kadar yaşatma sözünü o zamanlar vermiştir. Bu kahraman bir milletin sözüdür. Yeni 100 yıllık bayramlar yapma karar ve umuduyla yoluna devam etmekte, mücadelesini sürdürmektedir. Kutlu olsun!
Sadık KARAKAŞ
