Değerli okurlarım, hatırlayacağınız gibi, siyasi ahlak, meslek ahlakı, iş ahlakı, spor ahlakıyla beraber, yani bu kavramları sık-sık ifade edebiliyorsak, “engellilik ahlakı” şeklinde bir kavramın da tanımlanması ve de benimsenmesi gerekir. Engellilik ahlakı, bu insanların toplumda saygın bir yer edinmesini, toplumla uyumlu ilişkiler kurabilmesini, olumsuz ön yargıların giderilmesini sağlayan en önemli etkenlerden biridir.
Engelini istismar etmeme ve ettirmeme esasına dayanan özürlülük ahlakını oluşturan ilkeleri şu şekilde sıralayabiliriz. 1-Toplumun acıma ve yardımseverlik duygularını, özellikle kendi çıkarı için istismar etmemek. 2-Engellilere yönelik (bilerek ve isteyerek) her türlü istismar ve ayrımcılıkla mücadele etmek. 3-Hatalarının da, başarılarının da sadece kendisini değil, tüm engelli sporcuları etkileyeceğini düşünerek olumlu işlere odaklanması ve başarıyı yakalamak için özveriyle çalışması. 4-Çalıştığı işte, verilen görevde ya da spor alanlarında, engelliliğini bahane ederek performansını düşürmemek, motivasyonunu limitte tutmak, sorumluluktan kaçmamak.
5-Çevresine yük olmadan yaşamayı ilke edinerek, her alanda ayrıcalığı değil, tüm alanlarda Fırat eşitliğini savunmak. 6-Engelli olmanın iyi bir şey olmadığı bilinmekle beraber, öncelikle bunu kabullenmek, yaşama sevincini üst düzeyde tutmak, yapabileceği sporla yakından ilgilenmek. 7-Toplumdan uzaklaşmamak ve toplumun engellik konusunda doğru bilgilendirilmesine katlıda bulunmak. 8-Kıskançlık ve bencillik duygularından arınarak, paylaşımsı ve destekleyici olmak. 9-Toplumun yadırganan hareketlerinden, çevreyi rahatsız edici konuşmalardan kaçınmak. 10-Kendine acındırmamak, yardımcı olmak isteyenlerin karşı nazik ve saygılı olmak.
Efendim, gönül isterdi ki bu türden makalelere gerek kalmadan, tüm insanların refah ve mutluluğunu sağlayacak koşulları gündeme getirseydik. Şunu söylemeye çalışıyorum, engellilerin, engelli sporcuların hiç birisi bir özre düşer olmasalardı, muhtemelen bazı engeller daha kolay aşılabilirdi diye düşünüyorum. Ancak, fiziki, düşünce ve beyinsel engellilik dünya var olduğundan beri mevcut. Bu hadise sonsuza kadar devam edip gidecektir.
Bazı aileler, engelli çocuklarını toplumdan saklamaya çalışıyorlar. Engelliyi eve hapsetmenin kimselere faydası olmayacağı gibi, o “Kader Mahkûmu”na da verilecek en büyük cezadır. Toplumla iç içe olan engelli kardeşlerimiz, kısa süre sonra kendilerini toplumun bir parçası sayarak rahatlayıp, engellerini işlerine sindiriyorlar. Yarınki sayımızda da engelli eğitiminden söz edeceğim.
Mutlu olun, mutlu kalın… SAYGILARIMLA
