Günaydın sevgili okuyucularım nasılısınız bu sabah? Uzun zamandan beri bir türlü çözülemeyen HADO deniz otobüslerinin nerden kalkacağı ile ilgili sıkıntılar nihayet İskenderun Belediye Başkanı Sayın Seyfi Dingil’in dünkü açıklamasından sonra geçici olarak halledildi gibi. Hoş böyle bir sonucu bekliyorduk. Ne de olsa Samandağ belediyesi, Büyükşehir Belediye Başkanı Sayın Lütfü Savaş’a yüzde doksan seçimde destek sözü vermişti eğer HADO’lar Samandağ sahilinden sefer yaparsa. Bizde bu sözü anımsatmıştık. Sayın Seyfi Dingil mesajı aldı ki geçici de olsa bir yol tarifi verdi. Ancak biz hiçbir söz vermedik Samandağlılar gibi. Seçilmişin işi zaten çözüm üretmektir, zaten hizmettir, iyi hizmet verirse halk ona göre değerlendirir göz boyama hizmetlerini artık kimse yemiyor zaten.
Sonunda bir yıl olsa da İskenderun iskelesinden DENİZ OTOBÜSLERİNİN kalkacak olması gerçekten heyecan verici. Üstelikte çok yararlı… Orası günün her saati canlı kalır, vatandaş zaten bir tur atıp çıkıyordu iskeleden yani denize falan da girilmiyor aslında orası çok kullanılmıyor. Bari işe yarasın.
Ve karasinekler ve çöpler sıcaklara taş çıkartacak kadar insanları hayatlarından bezdirmeye devam ediyor… Daha öncede farelerden söz etmiştim ve büyük şehir belediyesi hala toplantı yapıyor haşaratlar ve larvalar için… Çevre taraması yapıyormuş el insaf şu Hatay2a da Allah aşkına sineğin böceğin girmediği çevre mi var?
Kime sorsanız “ishal” kime sorsanız “başım ağrıyor, ateşim var” durumları. Yani sıtma mikrobu bile bu günlerde hazırda bekliyor. O sıtma, o brussellam yok mu, insanın ömrümden ömür alıyor ki teşhis edene kadarda baya bir zaman geçiyor. Nedense brussella ya da sıtma mikrobuna bakmak çokta ilk başta düşünmedikleri şeydir doktorların. Kimse aklına bile getirmek istemez o hastalıkların varlığını yani bu zamanda diyeceğim ama bu zaman ne yazık ki birçok zamanın gerisinde kaldı artık. Bu yüzden çevre temizliği çok ama çok önemli ve bendenizce belediyelerin önceliği bu olmalı ve çevreyi kirletenlere kesinlikle caydırıcı ceza verilmeli. Çünkü tek taraflı temizlik olmaz, evini temizle, kapı önünü temizleme olacak şey mi bu… Sokakta bizim kapımızın önü yalnızca çöpçülerin görevi değil, sokakları süpürmek bizim görevimiz, çevreyi temiz tutabilmek.
Ve bu bilinç bütün evlerde oluşturulmalı hatta ev ev dolaşıp çevre bilinci oluşturmalı. Yani bizler hep kendi kendimize konuşuruz birkaç kişi toplanır hep bildik kişiler, kendileri söyler kendileri duyarlar, bu tamamen kendi kendimizi kandırmak ve zamanı boşa harcamaktır düşüncemce.
Ve sevgili okuyucularım şimdilik sağlıkla, sevgiyle kalmaya çalışalım hep birlikte ayrımsız gayrımsız malum kişiler dışında. Yase
& & & & &
Gerçek Has
Kocam bir mühendisti. Onunla sâkin tabiatını sevdiğim için evlenmiştim. Bu sâkin adamın göğsüne başımı koymak içimi nasıl da ısıtırdı; Gel gör ki iki yıl nişanlılık ve beş yıl evlilikten sonra bu sâkinlik beni yormaya başlamıştı. Eşimin bir zamanlar çok sevdiğim bu özelliği artık beni huzursuz ediyordu. İş ilişkiye gelince oldukça içli, hattâ aşırı hassas bir kadınım. Romantik anlara, küçük bir çocuğun şekere düşkünlüğü gibi can atıyorum. Oysa kocamın sakinliği, başka bir deyişle vurdumduymazlığı, evliliğimize romantizm katmaması beni aşktan almış, uzaklaştırmıştı. Sonunda kararımı ona da açıkladım: boşanmak istiyordum. Şaşkınlıktan gözleri açılarak ‘niye?’ diye sordu. ‘Gerçekten belli bir sebebi yok’ dedim, ‘sadece yoruldum.’ Bütün gece ağzını bıçak açmadı. Düşünüyordu. Bu hâli ise hayal kırıklığımı daha da artırmaktan başka bir işe yaramıyordu: işte, sıkıntısını dışarı vurmaktan bile aciz bir adamla evliydim. Ondan ne bekleyebilirdim ki! Sonunda sordu: ‘seni caydırmak için ne yapabilirim? ‘ Demek ki söyledikleri doğruydu: insanların mizacı asla değiştirilemiyordu. Son inanç kırıntılarım da kaybolmuştu. ‘İşte mesele tam da bu’ dedim.
‘Sorunun cevabını kendin bulup kalbimi ikna edebilirsen kararımdan vazgeçebilirim.’ ‘Diyelim dağın tepesinde bir uçurum kenarında bir çiçek var. O çiçeği benim için koparmak, düşüp vücudunun bütün kemiklerinin kırılmasına, hattâ ölümüne mâl olacak. Bunu benim için yapar mısın?’ Yüzümü dikkatle inceledi ve ‘Sana bunun cevabını yarın vereceğim’ dedi. Bu cevapla son ümidim de yok olmuştu. Ertesi sabah uyandığımda evde yoktu. Boş bir süt şişesini mutfak masasının üzerine koymuş, altına da bir not bırakmıştı. ‘Sevgilim’ diye başlıyordu, ‘O çiçeği senin için koparmazdım’ Kalbim yine kırılmıştı. Okumaya devam ettim. ‘Çünkü her zaman yaptığın gibi bilgisayarın altını üstüne getirip çökerttikten sonra monitörün önünde ağladığında, onu tekrar düzeltebilmem için ellerime ihtiyacım var.’ ‘Anahtarları her zaman evde unuttuğunu bildiğimden, senden önce eve varabilmem üzere koşmam gerektiğinden bacaklarıma ihtiyacım var.’
‘Arabayı kullanmayı çok sevdiğin halde şehirde hep yolu kaybettiğinden, yolu gösterebilmem için gözlerime ihtiyacım var.’ ‘Evde oturmayı sevdiğinden, içe kapanıklığını dağıtmak, can sıkıntını hafifletmek üzere sana şakalar yapabilmem, hikâyeler anlatabilmem için ağzıma ihtiyacım var.’ ‘Sabahtan akşama kadar bilgisayara bakmaktan gözlerinin bozulması kaçınılmaz olduğundan, yaşlandığımızda tırnaklarını kesebilmem, saçlarında görülmesini istemediğin beyaz telleri ayıklayabilmem, merdivenlerden aşağı inerken elini tutabilmem, çiçeklerin renginin gençliğinde senin yüzünün rengi gibi olduğunu söyleyebilmem için gözlerime ihtiyacım var.’ ‘Ama seni benden daha fazla seven biri varsa, evet o uçuruma gidip, o çiçeği senin için koparırım bir tanem.’ Baktım, mektuptaki yazının mürekkepleri yer yer dağılıyordu. Gözyaşlarım mektuba düşüyordu. ‘Mektubu okuduysan ve kalbin ikna olduysa lütfen kapıyı aç canım. Çok sevdiğin susamlı ekmek ve taze sütle kapıda bekliyorum.’ Koşarak kapıyı açtım. Endişeli bir yüzle ve ellerinde sıkıca tuttuğu susamlı ekmek ve sütle kapının önündeydi. Artık çok iyi biliyordum: beni ondan daha çok kimse sevemezdi. O çiçeği uçurumun kenarında bırakmaya karar verdim. Bu gerçek aşktı…
İlk yıllardaki heyecanlar içinde görmeye alıştığımız aşkın, seneler sonra o heyecanlar kaybolup gittiğinde, huzur ve durgunluk içinde de hep var olmaya devam ettiğini göremeyebiliyoruz. Oysa aşk hep vardır. Belki artık heyecansız, belki artık romantik değil… Belki sıkıcı, tekdüze, hatta belki yüzsüz… Ama hep oralarda bir yerdedir. Çiçekler ve romantik dakikalar ilişkinin başlaması için elbette gereklidir. Bir zaman sonra bunlar gitse de gerçek aşkın sütunu ebedi kalır. Hayat tam da böyle bir şeydir.
Günün Şiiri
Özletiyor Seni Bu Yağmurlar
Burada yağmur yağıyor
Aralıksız yağıyor günlerdir
Ama sen yine de şemsiyeni
Almadan gel ilk otobüsle
Buğulanan camlara usulca
Yüzünü çiziyorum ki yüzün
Bir yağmur damlası olup
Düşüyor yapraklarına gülün
Güller de bozamıyor bu uzun
Karanlık sessizliğini kentin
Anılarını yitiriyor sokaklar
Bezirgânlaşıyor bulvar ışıkları
Tarih de kekemeleşiyor bazan
Ki o zaman aşktır tek bilici
Aşksa yürümek gibi bir şey
Duyabilmek kuşların gelişini
Anısı bizsek eğer bu kentin
Unuttuğu türküler bizsek
Acıyı rehin bırakıp bir güle
Anımsatmalıyız bunları bir bir
Sonra yürümeliyiz seninle
Sokaklara caddelere çıkmalıyız
Belki bir aşktır bu kentin
Belleğini geri getirecek olan
Burada yağmur yağıyor ama sen
Şemsiyeni almadan gel yine de
Özletiyor bu çılgın sağanak seni
Sırılsıklam özletiyor biliyor musun
Ahmet TELLİ
Geldim İşte
Sülfür inceldi ve en yorgun yerinden kırıldı ayna
Tenhaydı düşlerim, geceydi, çıkıp geldim işte
Su ve ateş bir de gülünç yalnızlığım var sana
Getirebildiğim, kokularını yitirmişti çünkü güller
Suyu dinle ateşi yak özledim demek bu
Parasız yatılı hüzünlerden ne kalır geriye
Biraz Tamil biraz Türküz ayıptır söylemesi
İntiharsa günahtır külliyen yasak bilirsin
Pısırık bir ihtilal gibi getirdim sana bunları
Bir de belleğim, başıma bela hazin ve komik üstelik
Hatırla eskiyen meydan saatini, çocukluğundur
Tayyare pulları getirdim sana evden kaçışlarımı
İstersen yok say bunları tespih de yapabilirsin
Beni vur saatin altında seni seviyorumdur bu
Şiir yazan bir adamın fotoğrafı var yanımda
Kendini ölümlü sanıyor onu getirdim ganimettir
Büyüdü büyülenerek, taşlayarak kovdu kabilesi onu
Suyun öte yakasında yaşadı, Sisyphos dediler adına
Sülfür inceldi ve en yorgun yerinden kırıldı ayna
Ayna pusluydu bunca yıl nice sır taşımaktan
Kırılmanın sesini duydum ve onu getirdim sana
Unutulmaya geldim işte onarılmaya değil
Kov beni kabilenden ama bekliyorum demek bu
Ahmet TELLİ
Günün Fıkrası
Temel’le Fadime İçin
Temel Fadime’yle tiyatro gişesine gitmiş: “Pize içi pilet lütfen.” “Leyla ile Mecnun için mi?” “Hayır Fadime’yle penum için.”
Günün Sözü
Hayatta en önemli şey, karını sermayeye eklemek değil. Bunu herhangi bir aptal yapabilir. Gerçekten önemli olan şey zarardan yararlanmaktır. Bunun için zeka lazım. Akıllı bir insan ile aptal arasındaki fark bundan ibarettir.
William Bolitho
