Arsuz ve Belen, geçtiğimiz yıllarda, yani yaklaşık altı yıl önce ilçe oldu olmasına da buralarda değişen hiçbir şeye daha tanıklık etmedik. Öylesine bazı park ve bahçeler renklendirildi hepsi o kadar. Binlerce kişinin ikamet ettiği bu yerlerde vatandaşlarımız gerçekten perişan. Belen ve Arsuz’da tam teşekküllü hastane yok. Trafik kazalarının en çok olduğu bu yerlerde yaralanan vatandaşlarımız İskenderun’da bulunan hastanelere taşınırken daha yolda can veriyor ve sevdiğimiz insanlar aramızdan bir çırpıda yok oluyor.
Özellikle yaz mevsiminde on binlerce vatandaşımızın kaldığı bu yerlerde insanlarımız ne yapacağını bilemez halde!.. Bundan otuz yıl evvel neyse şimdi bu yerler aynı! En ufak bir fırtınamsı esintide yerleşim bölgeleri günlerce elektrik kesintisiyle karşı karşıya! Kimi ararsan ara derdine çare yok. Kış günü çoğu insanlarımızın elektrikle ısındığı ve teknolojilerle haberleşmelerin kapandığı bir yerde yontma taş devrini yaşıyoruz.
Seçim yapılacakmış… Her kes kendi havasında! Şu olsa bu olur, bu olsa böyle olur diye millette bir havadır gidiyor. Kimse vatandaşın derdiyle ilgilenmiyor. Şunu yapacağız gibi savsatanlarla milletin beynini yıkayıp duruyorlar. Koskoca ilçelerde noter yok. Koskoca ilçelerde derdini anlatacağın kimseler yok! Ne olacak bizim halimiz diye soran yok! Yoklarla geldik yoklarla gidiyoruz.
Her siyasetçi kendi başına bir şeyler söylüyor ama artık onları anlayacağımız yok! Güya Hatay ‘Medeniyetler Şehri’ imiş, hadi artık kandırmayın insanlarımızı. Burası medeniyetlerin gelmediği, girmediği şehirler. Geçmişimiz neyse şimdiki durumumuz aynı değişen bir şey yok!
Belen’in ortasından geçen devlet yolunda freni patlayan bir araç, önünde, etrafında ne varsa yoksa darmadağın ediyor. Sonuç ise vahim! Hani araçların hızını düşüren rampalar yapılacaktı. Yok, kardeşim yalan dolandan başka bir şey yok!
Arsuz yolu öyle bir sakat yapılmış ki… Kırk kilometrelik yapılan devlet yolunda, bir araç sağda durmaya kalkışsa arkadan hızla gelen araçlar ona çarpıyor. Ya şu motosikletlerin yaptığı kazalar neticesinde aramızdan ayrılan gencecik, pırıl-pırıl delikanlılar… Hastane ve acil yardım ünitelerimiz o yöremizde olmadığından göz göre-göre aramızdan sonsuza dek ayrılıp gidiyorlar.
Özellikle bu kadar uzun mesafeli bir ilçe teşkilat birimlerinin Arsuz’un otuz beş kilometre ötesinde yerleştirilmesini anlayamıyorum. Yani Karaağaç’ta oturan bir vatandaş kırk kilometre ötede bulunan şehir merkezine gidip zar zor işini yaptırıp ikametgâhına geliyor. Özellikle fakir ve çiftçi vatandaşlar bu gidip gelmelerden ikrah duyuyor. İskenderun çıkışında “adli olaylarla” ilgili bir durum olsa yine aynı gidip gelmeler devam ediyor. Yazık değil mi bu insanlara?…
Arsuz nüfusunun aşağı yukarı yarısı Arsuz’un ilk on kilometresinde ikamet ediyor. Bu çok önemli bir teşhis! Çare bulunur mu? Belki bulunur.
Seçim var, siyasetçiler bol keseden atsın dursun. Geçmiş seçimlerde de atıp duruyordunuz, şimdiye kadar park ve kaldırımdan başka ne yaptınız ki? Şimdi başka siyasetçiler aynı şeyleri söyleyip duruyor. Allah için kimseyi kandırmayın yapmayacağınız ve yapamayacağınız sözleri söyleyip durmayın. Mert olun sözünüzde duracağınız sözleri söyleyin.
Milletvekilliği seçimleri yapıldı bitti. Peki, nerde onlar? Söyledikleri şeylerin hangisi gündemde? Hassa Tünelini varın yapmayın! Önemli olan insanların yaşam kriterlerini yükseltin. Şu devamlı kesilen elektriğe bir çare olun! Hastanelerde birikimlere son verin!
Yeni hastaneler açılsın!.. Vatandaşlar uzak hastane köşelerinde ıstırap çekmesin!.. Noter için başka ilçelerde dolaşmasın!.. Tarım politikası yerinde incelensin!.. Önüne gelen kafasına göre yeni beton binalar yapmasın!.. İçilecek suyumuz memlekete getirilsin!..
Hani Çatalan suyu gelecek İskenderun’da millet doya-doya çeşmelerden su içecekti. Yalancısınız yalancı! Millet artık siyasetçiye inanmak istemiyor. Siyasetçi sözünde durandır. Siyasetçi kendine inananları hayal kırıklığına uğratmayanlardır. Sahi nerede o siyasetçiler?
Belen ve Arsuz ilçe olmuş-muş… Hepsi sözde kalan sözler!
