Ahlakı kısaca tarif edersek, bir toplum içinde, kişilerin benimsedikleri, uymak zorunda bulundukları davranış biçimleri ve kurallardır. Ahlak insanın yaratılışında var olan mizaçla birlikte zamanla çevresindeki faktörlerden de etkilenir.
İnsanların “para ve çıkarcılıktan” başka bir şey düşünemedikleri bir ortamda yaşıyoruz. İyi ve temiz ahlakı; ekonomi belirliyor. Ekonominin iyi ya da kötü gidişatına göre biçimleniyor. Ahlak, günün koşullarına uyum sağlayarak, “menkul değerler borsası” gibi inişli çıkışlı bir yol izliyor.
“Ahlak Borsası”ndaki konumu itibariyle ahlak düşüklüğünün inişe geçtiği görülmemiştir. Hep yükseliştedir. İnişin çıkışın yönünü ahlaksızlığı meslek edinenler tayin eder. Günlük olaylara baktığımızda rüşvet, talan, arsızlık, yolsuzluk, hırsızlık, soygun ve fuhuş gibi olumsuz davranışlar ahlaksızlığı simgelerler.
Ahlaksızlıkla beslenenler, iyi ve temiz ahlakı sulandırıp özünü yok ederek ahlaksızlığı meşrulaştırırlar. Denebilir ki, ahlaksızlık her devirde yaşanmıştır ama bu kadar aşırı değildi. Günümüzde bir “yaşam tarzı” haline dönüşmüştür.
Moda gelip geçici bir yeniliktir. Belirli bir süre etkinliğini sürdürür, sonra tarihe karışır. Ahlaksızlık modasının ömrü hiç tükenmiyor, kalıcıdır ve devamlı kendini yeniliyor. Ahlaksızlığı kollayıp koruma ve barındırma alışkanlığı DA tüm hızıyla sürüyor.
Ahlaksızlık bir zenginleşme aracı olarak elden ele dolaştırılıp kullanılıyorsa, bir felaketle karşı karşıya geldiğimizi gösterir. İnsanlar ahlaksızlığın işgali altındadır. Temiz ahlak dibe vurmuş, onun koltuğuna ahlaksızlık oturmuştur.
“Ahlaksızlığın her türlüsüne, her yol mubahtır” anlayışı hâkimse, o toplum yozlaşmış demektir. Ortam, iyi ve ahlaklı olmaya fırsat vermiyorsa, ahlaksızlık prim yapar, eldeki fırsatları kötüye kullanmaya tahrik eder.
Meydanı boş görüp de ahlaksızlığa yatkın karaktere sahip olanlar, ister istemez utanmazlık duygusuna kapılıp onurlarından taviz vermeye alışkındırlar. Ahlaksızlığa göz yumanlar da, onların suç ortaklarıdır.
Eskiden ahlaksızlık gizliden gizliye yürütülür, kimsenin ruhu bile duymazdı. Günümüzde ise, “ahlaksızlık havarileri” denen çıkar grupları, açıkça ve göstere-göstere, utanmadan, sıkılmadan ve korkusuzca, yaptıklarının yanlarına kar kalacağını bildiklerinden bu huylarından asla vazgeçmezler.
Ahlaksızlık girişimleri topluma nefes aldırmaz, boğar ve oksijensiz bırakır. Ahlaksızlık üzerine kurulu bir düzende, bataklığa saplanılır. Adalette bekleyen ve sayıları on milyonları aşan kabarmış dosyaların gün geçtikçe artması, ahlaksızlığın hangi boyutlara ulaştığının bir göstergesidir.
