Günaydın sevgili okuyucularım nasılsınız bu sabah? Havalar aynen Orhan Veli’nin dediği türden. Ne demişti Usta bir bukle anımsayalım;
Beni bu güzel havalar mahvetti
Böyle havada istifa ettim Evkaftaki memuriyetimden.
Tütüne böyle havada alıştım, / Böyle havada aşık oldum;
Eve ekmekle tuz götürmeyi / Böyle havalarda unuttum;
Şiir yazma hastalığım Hep böyle havalarda nüksetti;
Beni bu güzel havalar mahvetti.”
Gerçekten hava bugün insanı mahvedebilecek kıvamda. Kim bilir kimler âşık oldu bu havada kim bilir kimler alerjiden inim inim inledi bu havada? Valla ne olursa olsun hava çalışan gazetecilere armağan olsun. Keşif yapmak için uygun bir zaman. Dün 10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günüydü. Ama keşke gerçekten özgürce çalışabilseydi birçok gazeteci arkadaşlar!
Büyük Türk Atatürk, “Gazeteciler ulusun ortak sesidir” demiş. Şimdilerde pekte ortak çıkmıyor sesler ne yazık ki. Çok ayrıştık, çok bölündük. Değişik seslere tahammül azaldı. Nerdeyse sessizleştik. Ancak yine de ulusun sesi ortak sesi olmayı sürdüreceğiz olanaklarımız dahilinde.
Bizler İskenderun Gazetesi çalışanları nerdeyse 17 yıldan beri aynı çatı altında işimizi severek, özveri ile gerçekleştirmenin huzuru içindeyiz. Gazetemiz, İskenderun’un ilk gazetesi olmanın haklı gururu ile 72 yılık ömründe o çizgisinden, vicdanından ve ilkelerinden ödün vermeden büyüyerek bu günlere geldi. Bizde bu sürecin 15 ya da 18 yılını birlikte geçirmenin keyfi ve sevinci içindeyiz. Hiçbir zaman yazılarımız kısıtlanmadı ya da herhangi bir şey için zorlanmadık. Özgür, bağımsız ve her zaman laik olarak kimseye gebe kalmadan bu günlere geldiğimiz için gururluyuz.
Bu günde ve her zaman… Önce gazetemiz imtiyaz sahibi olan gazetemizin babası, abisi, arkadaşı ve yol göstericisi olan Rızkullah Terbiyeli ve onun şahsında bütün çalışan arkadaşlarımın, yoldaşlarımın gününü kutluyorum. Ve tabi ki ulusça bütün çalışan gazeteciler gününü tabi.
Çalışan Gazeteciler Günü, 1961 Anayasasında gazeteciler lehine yer alan hükümlerden sonra “Çalışan Gazeteciler Bayramı” olarak kabul edilen fakat 12 Mart 1971 askeri darbesinden sonra bu hakların bir kısmının geri alınması üzerine “10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü” olarak değiştirilmiştir.
10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü basın meslek örgütleri tarafından çeşitli etkinliklerle kutlanırken akıllara gelen bir soru sosyal medyada geniş yer buldu. Neden “gazeteciler” değil de “çalışan gazeteciler” günü?
Neden “Çalışan Gazeteciler” Günü?
Çalışan Gazeteciler Günü ilginç bir öyküye dayanıyor. 1961 yılının da 10 Ocak günü resmi gazetede yayınlanan bir kanun ile basın çalışanlarının bazı hakları yasal güvenceye kavuştu. Şimdi ”212 sayılı yasa” olarak bilinen düzenleme, iş sözleşmelerinin yazılı olarak yapılması, sözleşmelere işin türü ve ücret miktarının yazılması gibi gazetecilerin sosyal ve yasal haklarını belirleyen hükümleri içeriyor.
Ancak 212 sayılı yasanın çıktığı süreç başta ”babıali’de dokuz patron olayı” olmak üzere Türk basın tarihinin en çalkantılı dönemlerinden birini tetikledi. İlgili yasanın gazetecilere getirdiği haklar patronlara da bazı sorumluluklar yüklüyordu.
Bunun üzerine adeta kazan kaldıran patronları 10 Ocak günü gazetelerinde okuyucularını şaşkına çeviren bir ortak bildiri yayınladılar ve ”gazetemizi üç gün kapatıyoruz” duyurusunu yaptılar. Bildirinin altında, 9 gazete patronunun imzası vardı. Yayınlanan bildiride ise 212 sayılı yasa ile Basın İlan Kurumu’nun oluşturulmasıyla ilgili 195 sayılı yasaya yönelik tepkiler dile getirilirken yasaların mesleki sakıncalar doğuracağı iddia edilmişti.
Gazete sahiplerinin bu ortak tepkisi karşısında, çalışanlar da bir araya geldiler. İstanbul Gazeteciler Sendikası, çalışanlara ait bir ortak bildiri yayınlayarak, kapanma kararının gazete sahipleri tarafından verildiğini, diğer çalışanların ise bu durumu tasvip etmediklerini açıkladılar. Gazeteciler aynı gün, sendika önünden başlayan sessiz bir yürüyüş gerçekleştirdiler. Ayrıca, sendikada gerçekleştirilen olağanüstü toplantıda, patronların üç günlük boykotu sırasında ”basın” adlı bir gazete yayınlanmasına karar verildi.
“Çalışan Gazeteciler” Basın Gazetesi’ni Çıkardılar
Gerekli girişimlerin ardından çalışanların ortak ürünü olan ”basın gazetesi”, 11 Ocak günü yayınlandı. Basın gazetesi, gazete patronlarının üç günlük boykotu sırasında düzenli olarak yayın hayatını sürdürdü. Patronların boykotuna karşılık, Ankara ve İzmir’de de çalışanlar, gerçekleştirdikleri yürüyüşler ve yayınladıkları bildirilerle tepki gösterdiler.
Basın Gazetesi’nin son sayısında yer alan başyazıda, basın emekçilerinin elde edilen hakların korunması amacıyla elbirliğiyle mücadele edecekleri kaydediliyordu. 14 Ocak 1961’de boykot sona ererek, gazeteler yeniden yayına başladı ancak üç günde yaşanan olaylar, Türk basın tarihinde yerini aldı. Patronların boykotuna karşın 11 Ocak’tan itibaren üç gün boyunca çok zor şartlarda çalışıp “Basın Gazetesi” çıkartan gazeteciler “Çalışan Gazeteciler Günü”nün de temeli oldu. Kaynak: www.gazeteciler.com
Ve sevgili okuyucularım sağlıkla sevgiyle kalalım her zaman birlik ve beraberlikle… Yase
Günün Şiiri
Sevgi Üstüne
Bütün kitapları yakmalı
Sevda üstüne ne söylemişlerse yalandır
Kitaplara göre insan
Karanlıkta yüzüne bin mumluk lâmba tutulmuş
Gözleri, yüreği kamaşmış insandır
Aptaldır, hastadır, kahramandır
Bütün kitapları yakmalı
Sevda üstüne ne söylemişlerse yalandır.
İçinde bir tek suret yaşayan yüreğe yürek mi derler
Bir tek yaprak veren dalın boynun burarlar
Bir tek meyve veren dalı keserler
İnsan dediğin bir buğday tarlası gibi olmalı
Esti mi rüzgâr bir değil milyonlar için esmeli
Bir tek meyve veren dalı kesmeli
İnsan dediğin derya misali
Üstünde milyonlarca dalga
İçinde kıyametler kopmalı
İnsan dediğin derya misali
Uçsuz bucaksız olmalı.
Gel çıkalım sevgilim gel
Gel kurtaralım birler hanesinden
Çekelim gidelim bir uçtan uca
Açalım yüreğimizin kapılarını sonuna kadar
Sevelim sevelim sevelim
Sevebileceğimiz kadar
Bedri Rahmi EYUBOĞLU
Yar Yar
Önde zeytin ağaçları arkasında yar
Sene bin dokuz yüz kırk altı
Mevsim, Sonbahar
Önde zeytin ağaçları neyleyim neyleyim
Dalları neyleyim.
Yar yollarına dökülmedik dilleri neyleyim.
Yar yar…
Seni kara saplı bir bıçak gibi sineme sapladılar
Değirmen misali döner başım
Sevda değil bu bir hısım
Gel gör beni darmadağın
Tel tel çözülüp kalmışım.
Yar yar
Canimin çekirdeğinde diken
Gözümün bebeğinde sitem var
Bedri Rahmi EYUBOĞLU
Günün Fıkrası
Adam günün yorgunluğu üzerinde, perişan bir vaziyette İETT durağında otobüs beklemektedir. Nihayet uzun bir zaman sonra beklediği güzergâhın aracı gelir ve biletini attıktan sonra arka taraflara doğru ilerlemeye başlar. Bir, iki adım ilerisindeki çift kişilik koltuğun boş olanına doğru ilerler; tam oturacağı sırada engelleyici bir ses tonu onu durdurur: “Buraya oturamazsın! Ben kimim biliyor musun?”
“Kim olduğunuzu bilmeli miyim?” “Ben Yrd. Doç. falan kişiyim.” “Evet?” “Benim gibi kıdemli birinin yanına oturamazsın!” “Size bir soru sormak istiyorum. Siz Yrd. Doçentlik unvanınızdan sonra ne olacaksınız?” “Doçent.” “Peki sonra?” “Şayet başımıza bir şey gelmezse Profesör…” “Daha sonra?” “Belki zor ama Ordinaryüs Profesör…” “Evet… Peki, bu dereceden sonra?” “Hiiç…” “Ben şimdiden ‘hiç’im; lütfen müsaade edin yanınıza oturayım…” “!!?”
Günün Sözü
Kesinlikle evlen! Karın iyiyse mutlu, kötü ise Filozof olursun.
Sokrates
