Değerli okurlarım, dünkü sayımızı okuyanlar çok iyi anlamışlardır. Köpekle bir ayının boğuşması (Şakalaşması) olacak şey değil. Bu yaklaşımı oluşturanlara selam olsun. Bir hayvan severim evinde böyle güzel olaylar yaşanırken, liglerle birlikte irili ufaklı şehirlerimizde bir futbol müsabakası için, birbirimizi yiyip tüketiyoruz.
Dersiniz ki bu statlar, hayvanların katledildiği Yeşil Dağlar ya da benzeri yerler. Sanki dersiniz ki, kalleş mermilerin, hain mayın tuzaklarının yuvarlandığı terör yuvası… Kime sorarsanız, muhtemelen şu cevabı alırsınız. Medeniyetin tam göbeğinde yaşıyoruz derler ama gerçekle yüzleşmekten de korkarlar. Bu korkaklığımızı teyit etmek için de, hiç umulmadık yerde özellikle sporun adının karıştığı ortamda şiddet uygulamaya kalkarız.
Ne için biliyor musunuz? Alınacak bir puan, atılacak bir gol, kazanılacak bir maç için… Daha bitmedi, izlenen 90 dakikaların içinde paylaşılmayan kozlar, bu kez TV ekranlarında ya da boy-boy gazete sütunlarında. Bunları yapanlar da paralı askerler. Rant sağlamak için, birbirlerinin “Ak” dediğine, öbürü mutlaka “Kara” der. Başka türlü olmaz ki.
Burada en önemli ama reytingin tepesine ulaşabilmek… Zaten, bu reyting denilen canavarın kollarındaki “Ekran anlayışı” ülkemizde dostlukları, samimiyeti ve dengeleri alt üst edip, bahar seli gibi, tsunasmi gibi önüne katıp götürmektedir. Spor ekranlarında, bu reyting canavarı kimlere kucak açıyor…
Yüksek tirajlı gazetelerde, başarılı futbol yaşamına binaen buyur edilen ya da torpil babalarının sayesinde zorla spor yazarları olanların yüzünden bu mesleğin karizmasının çizilip, yara aldığını görüp kahrolmamak mümkün değil. Kabzımalı var, doktoru var, toptancısı var. Var oğlu var. Bunların orada ne işleri var ki?
Konuşma özürlülerin, Türk dilini bozuk para gibi harcayıp deforme ettikleri programlarda, sadece küfürlü konuşmalarla sükûnet buldukları inanın çok acınacak bir durum. O argo konuşmayı özümlemişler sayesinde, bu meslekten ekmek yiyenleri aynı tornadan çıkmış gibi düşünenler, basına hiç de iyi gözle bakmazken, ekmek ve güç kaybının da ortaya çıktığı da maalesef bilinen bir gerçek.
Oysa şu anda rahmetle andığımız ve yerleri hala boş olan o kadar çok ve de kaliteli, saygılı, bu mesleği özümlemiş yazarlar vardı ki… Şimdikiler onların ruhunu taciz ediyorlar.
Mutlu olun, mutlu kalın… SAYGILARIMLA
