Günaydın sevgili okuyucularım, nasılsınız bu sabah? Biraz gündemden uzaklaşıp bir kıssa okuyalım istedim. Umarım beğeniriniz… Yase
Hazreti Lokman (Lokman Hekim), yanında yardımcısı ile ava çıkmıştı. Avdan dönerken bir kabile reisi Lokman Hekim’e bir gece misafir kalması için ısrar etti. Lokman Hazretleri de kabul ederek o gece misafir kaldı. Kabile reisi Hazreti Lokman için bir koyun kestirdi. Hazreti Lokman çömezine: “Kesilen hayvanın en temiz iki azasını kes bana getir” dedi. Çömezi gidip koyunun kalbini ve dilini kesti getirdi. Hazreti Lokman: “Aferin bildin” dedi.
İkinci gün başka bir kabile reisi, Hazreti Lokman’a bir gece de kendisinde misafir kalması ve evini şereflendirmesi için ısrar edince, Lokman Hazretleri onu da kırmayıp bir gece de onun evinde kaldı.
Orada da ziyafet olarak bir koyun kestiler. Hazreti Lokman gene çömezine bu sefer: “Hayvanın bana en pis yerinden ikisini kes getir” dedi. Yardımcısı yine hayvanın dilini ve kalbini kesip önüne koydu. Lokman Hazretleri çömezine: “Aferin bunu da bildin. Hakikaten insanın ve hayvanın en pis ve temiz yeri, kalbi ve lisanıdır” buyurdu.
Günün Şiiri
Öz Yaşam Öyküsü
Asmalımescittendir kafakâğıdım;
Nil Lokantasında yazıldım okula,
on masalı birinci sınıfım.
Orospulardı ilk karnemi ıslatanlar.
Babamı burada tanıdım,
orospu değil diye anamı boşadığında;
insanlar tutturduklarinda
babana benzeme, diye,
ilk otele burada taşındım.
Diplomamı Viyana Lokantasından aldım,
alt katında Madam Edith’in piyanosu;
valsler bastılar tuz yerine yarama.
Ceplerimde hep anoson kokulu anılarım.
Ciğerlerini tükürürken ölen babamı
kedili Josefin’in pansiyonundan taşıdılar:
elimde ondan kalanlar bir bavul,
benimle bu sokakların kadınları ağladılar.
Asmalımescitte kaldı asıl kimliğim,
ve sırtımda bir küfe pazarartığı sevgi.
Sonradan kitaplar verdiler,
bense hep yaşamdan çevirdim.
Ahmet CEMAL
Günün Sözü
Belki de yalancı arkadaşlarına bir teşekkür borçlusun, Sana gerçek dostlarının kıymetini hatırlattıkları için…
Victor HUGO
Her zaman yapamadığım şeyi yapıyorum, onun nasıl yapılacağını öğrenmem için.
Pablo PİCASSO
