Değerli okurlarım, baharın gelmesi çok çekicidir. Bahar aylarında, Toprak ana bizleri hem onurlandırır ve hem de mükâfatlandırır. Apartman yığınlarının olduğu yerlerde bunlar fark edilmez bile. Toprağın bol olduğu ortamlarda yaseminlerin kokusunu duyarsınız, laleler şairlere ilham kaynağı olur. Diktiğim ve toprak anayla tanıştırdığım çiçek fidanlarının çiçek açacaklarını şimdiden görür gibi oluyorum.
İnsanların, topraktan beklenti içinde olması başlı başına bir heyecan! Fakat o çiçek fidanlarının yerini yadırgayıp kurumaları benim için cehennem azabıyla eş değerde. Her halükarda baharda her taraf cıvıl-cıvıl! Yağmurumuz çoktur ya, rahmet dindiğinde her taraf bahar havasındadır ve insanların pırıl pırıldır. Şehrimiz dün de böyleydi, bugün de böyle ve eminim ki yarınlarda da böyle olacaktır.
Bahar insanlara canlılık, dinginlik verir ve güç bahşeder. Baharda evliliklerin çok olması bundandır muhtemelen. Bütün bu güzelliklere rağmen bazı insanlara “İskenderunluyum” dedirtemedim ona yanıyorum. Şehrimizin ekmeğinin tuzu yok herhalde…
Bu edebi girişten sonra yeniden futbola dönüyoruz. Tesadüfen de olsa bazı başlıkları ikinci kez kullandığım oluyor, ne gam efendim. Futbol ibadettir dedik ama futbol namaz kılmaktır, oruç tutmaktır şeklinde bir ifade de kullanmadık.
Efendim, futbol günümüzde tam kıvamını bulmuştur ama çıkış yeri, tarihi, önce nerede oynandığı gibi sorulara varsayımların dışında kesin bir şey söylenemiyor. Amerika keşfedilmeden önce orada futbol yok muydu? Bilemiyoruz ama Güney Amerika’da futbol kaynadığına göre mutlaka o ayak oyunu vardı.
Gerçekçi olmamız gerekirse, alt yapısı, üst yapısı, en üstün kapitaliyle, milyarları peşinden koşturan bu şeytan tüylü spor insanlar üzerinde bir hegemonya kurmuştur. Yiğidin hakkını yiğide vermek gerekir. Futbol ilk kez orada oynanmamış olsa bile, İngilizlerin hakkını teslim etmemiz gerekiyor.
Futbolun kuralları, hakemlik müessesesi, yeşil zeminin ebatları, federasyonlar, kale direklerinin ve beyaz çizgilerin kalınlığı kurallarla sabitleştirilmiştir. O dönemde ecnebilerin ülkemizde top oynadığı yerlerde bizim gençlerimiz en fazla sahaya 50-60 metre yaklaşabilirlerdi.
Şehrimiz kozmopolit bir yapıyor sahiptir. Süper Lig’de top koşturan takımımız olsa bile, deplasman takımının burada yaşayan yandaşı, taraftarı olacaktır. Bildiğiniz gibi, kentimizde ülkemizin muhtelif bölge ve şehirlerinden insanlar yaşamaktadır. Mutlu olduklarını da rahatlıkla söyleyebilirim. Ancak, bu insanların %90’nına “İSKENDERUNLUYUM” dedirtemedim bugüne kadar. İskenderun’un ekmeğinin tuzu yok galiba.
Burada doğup büyümüşsün, ömrünün hemen hepsi şehrimizde geçmiş, İskenderun’da dört köşe olmuşsun. Hal böyleyken “İSKENDERUNLUYUM” demek bu kadar zor mu?
Mutlu olun, mutlu kalın… SAYGILARIMLA
