Değerli Okurlarım, isteyerek bir işe başlamak, o işi yarı yarıya halletmek demektir de, sözde de kalsa bunu herkes biliyor. Günümüzde bu değerler o kadar yıprandı ve zaafa uğradı ki sormayın gitsin.
Böylesine inançlı ve yüreğini ortaya koyan muhteremleri tanıma şansını yakaladım ve bunun için de kendimi şanslı sayıyorum.
Arpagedik İlköğretim Müdürü olduğunu söyleyen bir beyle Arsuz-İskenderun arası seyahatimiz oldu. Okul adına yaptıkları çalışmalardan söz etti. Kısa süre sonra bir vasıtada yine yan yana düştük ve merhaba deyişim daha samimi idi. Gazeteci olduğumu söylemeden daha dikkatli dinledim. Okulun bakım ve imarı öğretmenlerinin çalışmalara candan iştiraki, gelenek haline getirilen Aşure günleri ve en çarpıcı olanı, öğretmenlerinin İskenderun’dan kendisinin de taaa Belen’den günlük mesaiye geliyor olmaları beni olağanüstü etkiledi.
Bugüne kadar hiçbir okulun belli bir günü tam kadro çaba göstererek gelenek haline getirildiğini duymadım. Yüzlerce öğrencisine ve yakın çevresine aşure dağıtarak onlarla dostluğu pekiştirmek çok önemli bir yaklaşım bence. Her gün 40-50 km yol katetmeleri ki, bunun dönüşü de var, taktir edilecek bir olay. Arpagedik İlköğretim Okulu Müdürü Sayın Erdal Sönmezer şunları söyledi;
“Nerede görev yaparsak yapalım, önemli olan içimizdeki heyecanı, coşkuyu harekete geçirebilmektir. İdealist olmak biz eğitimciler için de temel prensip olmalıdır. Bunu yaşam tarzı olarak kabul etmeliyiz. Bu hedefe giderken önümüze çıkacak engeller bizi yıldırmamalı…”
Sohbetimizde, öğretmenlerinin pırıl-pırıl insanlar olduğunu ve çalışmalarında en büyük desteği onlardan gördüğünü, bunu söylemekten mutluluk duyduğunu özellikle belirtiyor.
Efendim, kaymakamla, milli eğitim müdürüyle söyleşileri, resim çektirmeleri beni fazla ilgilendirmiyor. Beni daha fazla etkileyen Arpagedik İlköğretim Okulu’nun eğitim kadrosunun, birer hanımefendi, birer beyefendi oluşları, olaylar karşısında dimdik durmaları, fedakârlıkları, yüreklerini ortaya koymaları olmuştur. Nokta..!
Başta Okul Müdürü Sayın Erdal Sönmezer’e ve değerli çalışma arkadaşlarına hatıra olsun diye taslak romanımdan bir paragraf sunmak istiyorum…
“Sana sarılıp ağlamaya ihtiyacım var, yanında olmaktan korkmuyorum, bir tehlike sezmiyorum, rahatım ve kendimi evimde hissediyorum…” dedim dostuma, yavaşça duyabileceği kadar… Usulca…
Sarılmak var ya, tarihi, nereden çıktığı belli değildir, ama insanlık kadar eskidir. Sarılmak zorla olmaz, içten gelen bir hadisedir. Dostça ve kuvvetlice sarılabileceğiniz biri varsa, dünyanın en mutlu insanısınız. Sarılmak çok şeyleri çağrıştırıyor. İnsan olduğumuz için, yaşamımızda birçok şeylere değer vermez, küçümseriz.
Bir dokunuşun, bir tebessümün ya da basit bir kelimenin, seni dinleyen bir kulağın, içten söylenmiş bir sözün, ya da değer veren bir davranışın gücünü çoğu kez anlamayız, bazen de küçümseriz. Bunlar insan olduğumuzdan kaynaklanıyor. Eğer hayvan olsaydık, yukarıda saydığım bu yaklaşımlar bizi çok mutlu ederdi, yıllar sonra bile. Zaman-zaman ciddiye almadığımız, anlayamadığımız bu insani yaklaşımların hayatımızı olumlu yönde değiştirme potansiyeli vardır…”
Ben böyle bir potansiyeli Arpagedik İlköğretim Okulu Müdürü’nün ve eğitimcilerinin gözlerinde gördüm, en azından hissettim. Yüreklerinden sevgi, yüzlerinden tebessüm eksik olmasın, yolları açık olsun…
Mutlu olun, mutlu kalın… SAYGILARIMLA
Günün Sözü
Arpagedik Köyü var uzakta…
Öcal’dan İnciler
O köy Bizim köyümüzdür…
Öcal Bey merhaba! Size ulaşamadım, 20 Kasım’da saat 13:00’te Arpagedik’te Aşure Etkinliğimiz vardır. Sizleri de bekleriz.
Öcal Bey selamlar. 4 Kasım 2014’te Arpagedik İlkokulu’nun bahçesinde saat 12:00’de 4.Aşure etkinliğimiz vardır. Etkinliğimize Arsuz Kaymakamı,Arsuz Belediye Başkanı,Arsuz İlçe Milli Eğitim Müdürü ve daire amirleri davetlidir.Geçen yılda katılmışlardı. Sizleri de bekleriz. Katılmayı çok istemiştiniz.