Değerli okurlarım, ülkemizde yaşayan her 100 kişiden 12’sinin engelli olduğunu düşünmek hepimizi Derinden bir üzüntüye sevk ediyor. Bu arada kafadan engellileri ve ahlaki engellileri saymıyorum. Onları da hesaba katacak olursak hesaplarıma göre %100 oluyor, yani insanlarımızın neredeyse hepsi tam anlamı ile engelli!
Şehrimizin herhangi bir yerinde engelli kardeşlerimle karşılaştığımda, elini sıkıp başını okşadığımda doğal olarak göz göze geliyoruz. Ben gözlerimi kesinlikle kaçırmam Çünkü kimselere verilemeyecek hesabım yoktur. Evet, o engelli kardeşimin gözlerinden sevgi fışkırıyor ve sandalyelerin den korkmaya çalışıyorlar, saygılarından! Kesinlikle engel oluyorum. Genel olarak şu ifadeyi kullanıyorlar, ben de bunu bir iltifat olarak kabul ediyorum. İfadeleri genel olarak şöyle; “Öcal hocam iyi ki sen varsın, yazılarını zevkle okuyoruz ve moralimiz tavan yapıyor. Sağ olun!” Hal böyle olunca, elimizden gelen bir şeyi bu güzel insanlardan neden esirgeyelim ki?
Ne biliyorsam, neler hissediyorsam bu köşemde onlara sunuyorum. İnsanları sevindirmek, mutlu etmek kadar olumlu bir şey olamaz. Ben bunu böyle kabul ediyor, içime sindiriyorum. Bu toplumda yaşıyorsak, birbirimize karşı yapmamız gereken görevler vardır. Eğer insansak bunları göz ardı edemeyiz.
Karamsarlıktan uzaklaşıp da moral motivasyon yerinde olduğunda inanın insan engellileri daha iyi anlıyor. Onlar kader kurbanı, anadan doğma ya da sonradan olma hiç fark etmez. Bunları anlatırken, bazı engelli sporcuların müsabaka esnasında gösterdikleri centilmenliği ve fedakarlığı da sözlerle anlatabilmem mümkün değil. Tanık olduğum için daha çok etkilendim. Bu anılarımı da başka bir makalede sizleri sunarım.
Toplumda yaşıyorsak birbirimize karşı kaçınılmaz görevlerimiz var demiştim. Bu yaklaşımlar güncelleşirken mutlu olmalıyız, huzur dolu ve en iyi görevi yaptığımızı düşünmeliyiz. Kendimizi zorlayarak kerhen yardımlaşma olmaz. Hayvanlara bir lokma ekmek verdiğinizde bize sevgi ile bakıyorlar, minnet duyuyorlar.
Düşünün ki hepimiz insanız ve aklı fikri olan kusursuz canlıyız. Cenabı Allah bizlere cömert davranmış, insan olarak yaratmış. Bunun bir karşılığı vardır ve de bunları yerine getirmek zorundayız.
Engellileri sokağa düşürmemek, sağlıklarını belli bir düzeyde tutabilmek, onlara özgüvenlerini kazandırmak, mümkün olduğunca spora teşvik etmek, yaşama dört elle sarıl mallarını sağlamak, toplum karşısında dik durmasını sağlamak, engelli olmanın yüzkarası olmadığını özümletmek…
İskenderun Gazetesi olarak yıllardan beri elimizden geldiğince engelli sporcularla yakından ilgileniyor, bundan da büyük mutluluk duyuyoruz. Örnek mi istiyorsunuz? Karşılaştığımızda bana selam vermeyen tebessüm etmeyen engelli yoktur. Ben de buradan onlara sevgilerimi sunuyor, gözlerinden öpüyorum.
Mutlu olun, mutlu kalın… SAYGILARIMLA
