Değerli Okurlarım, kaybolan güzelliklerin arkasından dövünmeyi, gözyaşı dökmeyi iyi beceriyoruz da, o güzellikler hayattayken ve yanımızdayken “değerini bilmeyi”, “gerekli özeni göstermeyi” genel olarak beceremiyoruz. Sanırım buda bizim insan olmamızdan kaynaklanıyor.
Bir İnsan düşünün ki; sizi dokuz ay karnında taşısın, acılar içinde dünyaya getirsin, yemeyip yedirsin, giymeyip giydirsin, yetiştirip ve bir noktaya getirsin. Gelinen o noktaya kadar karşılaştığı dikenli ve sarp yolları saymıyorum. Söyleyeceklerim yeter artar bile…
Ne hikmetse; yıllar sonra, en son düşüneceğimiz insan, en çok kızacağımız kişi, sözleri bize batan varlık, zaman ondan kaçtığımız ve belki de saklandığımız bir muhterem… Bu cefakâr ve vefakâr insanlar için bir gün tahsis edilmiş. Bu kutsal insanlar senin her gününde bizleri hatırlayıp ve beraber olmak istemelerine karşın, ne hikmetse bizler analarımıza yılda bir günümüzü lütfen ayırabiliyoruz. Ne kadar adaletsiz bir yaklaşım değil mi?
Sevgililer günü ticari zihniyetli bir şarlatanın uydurmasıdır ama “Analar-Babalar” gününün mazisi çok eskilere dayanıyor ve ekonomiyle uzaktan yakından ilgisi yoktur. Onlara bir hediyeyi de çok görmeyelim. Beni doğuran muhterem, kısa süre sonra ahrete intikal etti. Aklımdan çıkarmam mümkün değil. Resimlerine baktığımda zamanın nasıl geçtiğini anlamam.
Anneleri hayatta olanları kıskandığım sanılmasın. Onlara sadece gıpta ediyorum. Bu nedenle, annelerinizi seveceksiniz adam gibi sevin ve sayın. Rahatsız olduklarında yanında olmaya özen gösterin. En iyi ilaç siz olursunuz. Bazı dostlarımın Annelerinin rahatsız olduğunu biliyorum. Onlara halis dualarımla birlikte acil şifalar dilerim. En kısa zamanda iyileşip sağlıklarına kavuşacaklardır eminim…
Efendim, ebediyete intikal etmiş Anneleri rahmetle anarken, tüm Annelerin huzurunda saygıyla eğilir, ellerinden öperim.
Mutlu olun, mutlu kalın… SAYGILARIMLA
Gönül Köşemden
Sevgili Anneciğim
Değerli Okurlarım, Bugünlerde (yarın) Mayıs Ayı’nın ikinci Pazar’ını idrak edeceğiz. Yani “ANNELER GÜNÜ…” Bu özel günü bizlere armağan eden ve hatta miras bırakan o muhteremler nur içinde yatsınlar. Aksi halde bir gün bile olsun annelerimizi anımsamayacaktık.
Sevgili Anneciğim, bugün dolu-dolu sizin gününüz. Sizler için yok, yok. Bugün bizleri Dünyaya getirdiğinizi, sizin varlığınızı, öneminizi ve muhtemelen bizler için çektiğiniz sıkıntıları, yaşamın acımasızlığına nasıl gögüs gerdiğinizi hatırlayacağız. Başka bir ifadeyle; sizlerin ne denli kutsal birer varlık olduğunuzu vurgulayacak Anneler Günü…
Anneciğim, kocaman adam oldum, bu satırları karaladığıma bakma, senin yokluğunu hep hissediyorum. Yani bir tarafı noksan büyüyenlerdenim. Beni o kadar erken terk ettin ki, resimlerine baktığımda yüzünü hatırlayabiliyorum. Aynı zamanda vefat yaşının iki mislini çook geçtim. Bir mesaj verdim anlamışsındır.
Daktiloma taktığım beyaz kâğıda bunları yazıyorum, bütün çabama rağmen gözyaşlarıma engel olamıyorum. Şu anda ayakucunda huşu ile durmam ve seninle konuşmam gerekirdi. Mümkün olmadı. Üzerine ektiğim gül fideleri tutmuş. Seneye makberin güllerle dolar.
Her akşam sana dualarımı gönderiyorum. Eminim ayan oluyordur. Elimden başka bir şey gelmiyor, beni bağışla. Seni aklımdan çıkaramıyorum, sensizliğe alışamadım. Artık oraya geldiğimde doyasıya görüşür, hasret gideririz.
Anneciğim, Anneler Günü kutlu olsun. Huzur içinde yat, dualarım seninle beraber olsun. Ellerinden öperim…
Değerli Okurlarım, kocaman adam da olsak, duygularımıza yenik düşüyoruz. Bu da insan olmamızdan kaynaklanıyor diye düşünüyorum. Bu vesile ile anneleri hayatta olmayanlarında acılarını paylaşıyorum. Anneleri hayatta olanlara da, olmayanlara da âcizane tavsiyelerim olacak…
Çevrenizde kimsesi bulunmayan anneler varsa, hal hatır sorun, iltifat edin, sizi zora sokmayacak bir hediye verecek olursanız, inanın onlar çok mutlu olacaklardır. Sakın ola ki; “Neme lazım” ya da “Beni ilgilendirmez” demeyin. Bu duygusal yaklaşımınız insanları sevindireceği gibi, Allah’ın da hoşuna gidecektir.
Çevrenizde yaşlı ve sahipsiz kimseler yoksa daha başka bir yaklaşımda bulunabilirsiniz… Hayırsız evlatların ya da kimsesizlerin ikamet ettikleri HUZUR EVLERİ var ya özellikle oralara gidin. Oranın sakinleri mutlu gibi gözükürler ama hiç de mutlu değillerdir. Birileri gelsin hal hatır sorsun diye gözleri hep kapıdadır. Oralara gidin ve o muhteremlerin hayır dualarını alın. Faydasını göreceksiniz.
Anneleri hayatta olanlar da dikkatli olsunlar. Hasta bile olsalar yakınmak yok. Ne kadar büyürsek büyüyelim, Annelerimiz daima bizden büyüktür. Bizleri onlar Dünyaya getirdi de ondan. Dünyaya geldiğimizde onlar zaten vardı. Hiçbir bedel ödemedik, emek vermedik, yani Annelerimizi bedavadan kazandık. Acaba ondan mı kıymetleri bilinmiyor?
Çalışma arkadaşlarımın da Anneler Gününü kutlarım ve de büyük küçük demeden bütün annelerin ellerinden öperim. Aslında yazacak çok şeyler var ama yerimiz izin vermiyor. Ömrüm vefa ederse seneye Anneler Gününde yine sizlerle sohbet etmek isterim.
Mutlu olun, mutlu kalın… SAYGILARIMLA
Günün Nabzı
Sığınacak Limanımız
Anneleri nasıl anlatsam diye düşünüyorum da, gerekli sözcükleri bulamadığım gibi, yazarken de çok zorlandığımı samimi olarak söylemeliyim. Neden acaba? Çok zorlandığımızda, gidecek bir yerimiz olmasa bile, o’na sığınmıyor muyuz? Tüm dertlerimizi onunla paylaşmıyor muyuz? Bazı yanlışlarımızı -babalarımıza hoş gösteren onlar değil mi?
Bizleri acılar içinde dünyaya getiriyor, büyütüp yetiştiriyor. Sonunda uzun saçlı birine kaptırıyor. Kızmakta haklı değiller mi? Kısa keselim dilerseniz… Annen hayattaysa, evde itibarın limitte seyreder… O kadar!
Günün Sözü
Ananla Berabersen Evde Kralsın!
Öcal’dan İnciler
Anaya Kalkan El Bir Gün Kırılır..!
