Değerli okurlarım, futbol şeytan tüyüdür ama yine de ilginç bir spordur. Yani futbol nedense iki ayağınızın birisiyle tekmelediğiniz, o şekilde yetindiğiniz bir spor değildir. İnsanlarda öylesine bir bağımlılık yaratıyor ki, bunu bir anda anlayabilmekte mümkün değil. Anlaşılması zor bir sektör…
Efendim, futbol aşkıyla, insanların aşkını kıyaslayıp aradaki benzerliğe ve ayrıcalığa bakacaktık. O zaman değerlendirelim. Bizim kuşak aşkı şöyle tanımlar… -Aşk kural tanımaz, -Aşkta pazarlık olmaz, -Aşk körü körüne sevmektir, -Aşk fedakarlık ister, -Aşık olan yüreklidir, ona güç yetmez, -Aşık olan sesizdir, kalenderdir…
İki aşk arasında belirgin fark vardır doğal olarak. Genel olarak, benzerlikleri fazla, ama tıpa tıp değil. Örneğin, futbolda, renk aşkı olanlar sessiz sakin olamazlar. Hele tutukları takım gol atıp galip gelsin, kim tutar onları. Yeri göğü inletirler.
Diğer taraftan, Âşık olan insan, sessiz, sakin ve de alçak gönüllüdür. O sadece sevdiğini düşünür. Sessiz, sakin ve de kimseye sır vermez, bu duygusunu kimseyle paylaşmaz. Aradaki fark oldukça belirgindir.
Futbol şeytan tüylü olmakla beraber, öyle ya da böyle iyi tarafları da oldukça fazladır. Bu söyleyeceklerim şimdi aklıma geldi. Hani şu, son dakikada ya da saniyelerde atılan, yenilen goller var ya, milyonlarca taraftarı alt üst edip, dünyasını karartıyor, isot gibi yakıyor. Bu acı birden bire de geçmiyor. Önce tahribatını yaşıyor, öbür maça kadar.
Futbolun iyi yanlarından biri de; ‘tam bize göre’ oluşu… ‘Nasıl yani, bize özgü futbol mu var?’ demeyin. Anlatacağım. Diyelim ki, evinizde oldukça rahat bir odada ya da upuzun uzandığı yerde bir anda zafer kazanabilir mi? Hiç böyle olur mu? Nohut mu dağıttın? Hayır. Peki, nasıl oluyor da zafer kazanıyorsun… Üstüne üstlük sağa sola, yukarı aşağı el kol hareketi yapıyorsun?
İşte, o karizmatik spor olan futbol bu. Son saniyede gol de yesen (takımdan söz ediyorum) o renklere 404’le yapışmış gibisin.
Mutlu olun, mutlu kalın… SAYGILARIMLA
