Günaydın sevgili okuyucularım nasılsınız bu sabah? Bahar geldi hava güzel ve biz Berke ile çatı katına taşındık. Bol güneş alan terasta, yüzlerce çiçek açmış portakal ve limon ağaçlarımı sulamakla başladık güne. Ağaçlarımla konuşurken Berke “bana mı söylüyorsun gül?” diye sesleniyor içerden. “Bana mı? Canım özür dilerim diyorsun?” “Hayır ne münasebet ağaçlarımla konuşuyorum” diye yanıt veriyorum. Hukuk sınavı var yarın ona çalışıyor (sözde).
Yazımı yazmak için oturduğumda o hala kitap karıştırmakla uğraşıyordu. Tam yazmaya başladım. Dersini anlatmaya başladı. Kulaklarım onda parmaklarım tuşlarda kafam her tarafta ve kendimi gerçekten “bomba” gibi algılıyorum çünkü patlamak üzereyim sürekli anlatıyor, sağdan soldan örnekler veriyor. Çok güzel ama benimde işim varrr!!! Dişlerim sıkışıyor patlamamak için kendimi zor tutuyorum.
Ölüm karinesi üzerine bütün bildiklerini anlatıyor. Sonrada “anladın mı olayı?” diye yüzme bakıyor. Parmaklarım uçuyor tuşların üzerinde ve yazımı burada bırakmasam çıldırmak işten değil. O sürekli anlatıyor ve sonunda “çözdün mü olayı?” diyor. Yüzüne bakmayınca ve sesim çıkmayınca “tepki alamadım senden” diyor. “Kafan mı karıştı?”
Ve sevgili okuyucularım. Bendenizin kesinlikle hukuk dersine çalışmam gerek şimdi Berke ile yoksa iki işi birden yapacam derken ya onu öldürecem ya da kendimi. Bu yüzden şimdilik sağlık ve sevgiyle kalalım diyorum peygamber sabrı ve hoş görüsü ile aynı zamanda. Yase
Nazım Hikmet Ran’dan
‘Sonbahar’ Şiirleri
20 Eylül 1945
bu geç vakit
bu sonbahar gecesinde
kelimelerinle dolu, etindendiler.
Kelimelerin getirdiler seni,
onlar: ana,
onlar kadın
ve yoldaş olan…
mahzundular, acıydılar,
sevinçli, umutlu, kahramandılar,
kelimelerin insandılar… yum;
zaman gibi, madde gibi ebedî,
göz gibi çıplak,
el gibi ağır
ve yıldızlar gibi pırıl-pırıl
kelimeler.
kelimelerin geldiler bana,
yüreğinden, kafandan
30 Eylül 1945
2 Ekim 1945
rüzgâr akar gider,
aynı kiraz dalı bir kere bile sallanmaz aynı rüzgârla.
ağaçta kuşlar cıvıldaşır :
kanatlar uçmak ister.
Kapı kapalı:
zorlayıp açmak ister.
Ben seni isterim:
senin gibi güzel, dost
ve sevgili olsun hayat…
biliyorum henüz bitmedi
sefaletin ziyafeti…
bitecek fakat…
Günün Sözleri
Sabrı olmayanlar ne kadar fakirdirler.
Shakespeare
Mal kaybeden, bir şey kaybetmiştir, onurunu kaybeden birçok şey kaybetmiştir. Fakat cesaretini kaybeden her şeyini kaybetmiştir.
Goethe
Her şeyi bildiğini sanma! Gerçekte çok bilgili olsan da kendine Cahilim diyebilecek cesaretin olmalı.
Ivan Pavlov
Gül sunan bir elde daima bir miktar gül kokusu kalır.
Çin Atasözü
