Barbaros Mahallemizin çılgın çocuğu Ahmet Sürer (Namı diğer Kuşçu Ahmet)’in gençliği top koşturmakla geçti. Çok çeşitli spor kulüplerinin as futbolcusuydu. Yaş kategorimiz aynı olduğundan ben kendi sporumda sivrilirken o futbolda dişiyle tırnağıyla bir yerlere gelmeye başladı. Son yıllarda yaşı ilerlese de, yapısında var olan hırs ve mücadele birleşimi, onu memleketimizde yok olmaya yüz tutmuş ”İSKENDERUNSPOR” varlığını yeniden canlandırma girişimine doğru itti. Onu gururla izliyorum.
İskenderun’da yaşayan tüm insanlara “Acil” mesajları var. Unutturulmak istenen futbol takımına sahip çıkılması uğruna tüm güçleriyle çalıştıklarını ve kendilerine destek olmaları konusunda insanlarımızdan yardım beklediklerini her platformda dile getiriyor.
Şehrimizin Mavi-Turuncu renklerine haiz futbol takımımız, İskenderun’dan yardım bekliyor. Her şehrin futbol takımları var. Sporun hızla sahiplenmesi uğruna büyük bir çaba harcanıyor. Takımları hızla ivme kazandığında, şehirlerin sevinçleri de anlamlaşıyor. Kendi takımımızı unutursak, bu sevinçleri yaşamak bizlere haram! Her gelen Belediye Başkanı “namusumuzdur” dedi. Göreve başlar başlamaz takımımızı unuttu gitti. İskenderunspor yerine başka isimlerle takım kurdular. Yüz binlerce parayı harcayarak çarçur ettiler. Peki; o kurdukları takımlar şimdi ne alemde? Ne sesleri çıkıyor ne de solukları! Unuttukları takım da bataklık içerisinde kaldı. Battıkça batıyor. Bir Allah’ın kulu ortaya çıkıp da ‘İskenderun’un şanına layık bu takım şu anda ne vaziyette’ demiyor.
Bu takımın ismiyle, şan, şöhret ve para sahibi olanlar kayboldu gitti. Bu şehirde yaşayan herkes ama herkes, bir kereye mahsus artık elini taşın altına koymalı. El birliği ile kimselere muhtaç olmadan İskenderunspor’umuzu kurtarmalıyız. Kendi stadyumumuzda onu eskiden olduğu gibi yeniden bağrımıza basmalıyız.
Suç hep bizlerde! Onu hep yalnız başına bıraktık. Ona sahip çıkma büyüklüğünü gösteremedik. Hep başkalarının yardımını bekledik durduk. Durum böyle olunca da İskenderunspor takımımız bizlere yabancı kaldı. O ağlarken kendi kendimizi sorgulamadan uzak ‘Neme lazımcılıkla’ gözyaşlarını elimizin tersiyle ittik. Onu evladımız olarak görmedik. Sanki yabancı gibi onun can çekişmesini öylece izledik durduk.
Bari bu sefer, Allah aşkına ona sahip çıkma büyüklüğünde bulunalım.
İskenderunspor yönetim kurulu üyesi Ahmet Sürer’in son günlerdeki büyük feryadı gerçekten tüylerimizi diken-diken yapıyor. Bu zamana kadar özellikle iş adamlarından takım adına en ufak bir katkı almadıklarını söylerken ifadesi şu şekilde;
“…Bizler Körfez İskenderunspor olarak şuanda Süper Amatör Liginde “LİDER” durumdayız. İskenderun’un kent olarak futbolun nimetlerinden yararlanamadığını ifade ediyoruz ama iş takıma destek vermeye gelince nedense uzak duruyoruz. Şuana kadar bütün masrafları kendimiz karşıladık. Buda elbette bizleri yoruyor. Oysaki bakın takım adına “Taraftar Kartları”ndan bir tane almak bile bu takıma sahip çıkmak adına önemli bir hizmettir. İskenderun’da önemli iş adamlarımız var ama onlarda nedense bu konuda duyarsız davranıyorlar. Ama biz inanıyoruz ki bir zaman sonra bizim yanımızda yer almayan insanları çalışmalarımızla mahcup edeceğiz…”
Ahmet kardeşimizin sözleri bayağı sitemkâr! Yıllardır bu takımı bir yerlere ulaştıracağım diyenler günlük aylık feveranlarla gündem kapattı ve sonra sahipsizlikten dolayı görevleri başlamadan bitti. Şimdi bu takımı seven bir avuç insan bir şeyler yapmaya çalışıyor. Onların bu şehrimizi yakinen ilgilendiren çalışmalarına candan destek vermemiz gerek. Onları bir dilenci edasıyla değil görev yapma edasıyla sarıp sarmalamamız gerek. İskenderun’da basın mesleğiyle ilgilenen arkadaşlarımızın da bu insanlara sahip çıkılması konusunda hassasiyet göstermesi gerekiyor. ”İskenderunspor” için tek yürek olmaları şart! Güzel memleketimizin ismiyle onurlandırdığımız başka bir takımımız yok!!..
