Günaydın sevgili okuyucularım nasılsınız bu sabah? Çok ciddi ve düşünceli misiniz yoksa? Valla bendeniz düşünceliyim ve çokkk ciddiyim. Yine sınav zamanındayım çünkü. “hayırdır ne sınavı bu” mu diyorsunuz. Hiç bitmeyen hayat sınavında tabi; hayatın kendisi sınav tamam ama şu branşlar yok mu? Örneğin bilgelik. İnsan hayat sınavında başarılı olunca mı bilge olur? Bilge olabilmek için yüz üzerinden yetmiş almak yeterli midir? Diye düşünüyorum…
Ya da bilgelik doğuştan mı gelir… Ya bilgelik nedir ki aslında? Bilge “her şeyi bildiği gibi, bildiği şeyleri de iyi ve sağlam bilen, bilgisini kendisi ve başkaları için en yararlı bir biçimde kullanabilen, iyi ahlaklı, olgun kimse” imiş…
Of of of yürü ya kulum belki bir gün bilge olursun! Neyse ya vazgeçtik bilge olmaktan yüz üzerinden iki yüz bile alsak ne çare! Ama Allah için sabır sınavından iyi alıyorum, yüz üzerinden yüz. Kendimi kutluyorum! Ancak bazen sabır başka şeylerle karıştırılıyor örneğin korkaklık, sinmiş, sindirilmişlik gibi! Eh bazen bunlarda olmuyor değil yani?
Bazen korkuyorsunuz tabi. Örneğin bendeniz cahilden korkarım ilk başta… Hem de kimseden korkmadığım gibi. Evet, sindirilirim valla o zamanda içimi kocaman bir öfke sarar ama öfkemi yutarım. Ancak öfke baldan tatlıdır demiş atalarımız nasıl saçma sapan bir şey demişler ya! Öfkeyi kusmak iki saniyelik bir rahatlık verebilir ancak sonuçları baldıran zehri… Ama gelin görün ki şu an yapmak istediğim tek şey bu sonunda zehir olduğunu bile bile ancak yapmayacağım çünkü gücüm yok çünkü iflah olmaz bir korkağım…
Haksızlıktan korkarım (bunlar kolay çok şükür genleriniz yardım ediyor)… Önyargıdan korkarım, Kırmaktan, incitmekten korkarım…
Ve sevgili okuyucularım, “kırıldıysan kırdığın içindir” der Mevlana. O zaman bu döngü ile yaşamak kaçınılmaz. Hayatınızda tek bir kişi bile olsa bu ömrünüzün döngüsüdür. Sürekli kırılırsınız sürekli kırarsınız. Şahsen kimseyi bile isteye kırmışlığım yok ve olmaz… Ama sessizliğim ve duruşum nedense karşımdakini kırıp kırıp paramparça ediyor. Ve o parçalar sürekli yüreğime yöneltiliyor, içim kan revan oluyor, gözlerimden yaş değil sanki lav akıttırıyor!…
Peki, ne yapmak lazım? Nedeni ortadan kaldırmak tabi… Ya kıran yok olacak ya da kırılan. İnanmayın sevginin gücüne kuvvetine o bir yere kadardır. Gen denen şey var ya! Ve genlerde kıskançlık dediğimiz illet baskınsa inanın sevgi, saygı hak getire… Siz en yakın yerden yok olun en iyisi; tabi yok olabiliyorsanız birde o var yani!
Ve işte hayat sizi böyle sınavdan geçiriyor durup durup. “Nedir derdin” diyorum sınav başkanına “yüz üzerinden bin mi alayım istiyorsun yoksa pencereden mi atlayım? Zavallı bir faniyim altı üstü. Ne Eyüp peygamberim ne de nebi nasıl bir sınav bu?”
Ya sabrımı sınama artık.. Ya da yok olayım… Peygamber değilim. Bilge olamıyorum bari derli toplu bir ölü olayım.
Ağlasın üzerime yağmurlar, sel olsun mezarım, karışayım suya, toprağa çiçek olayım belki nergis olurum. Belki bir kır çiçeği mutlu eder kokum bari mezarlarında sessiz yatanları… Sabır sınavını kaybetmiş olsam da dert değil artık…
Ve sevgili okuyucularım sağlıkla, sevgiyle kalalım hep birlikte ayrımsız gayrımsız. Yase
& & & & &
İnsanlığın Yansıması
‘Ah!’ diye bir ses gelir ve bu sesi duyan çocuk hayret eder. Merakla: “Sen kimsin?” diye bağırır ama aldığı tek yanıt; ‘Sen kimsin?’ olur.
Çocuk bu yanıta kızar ve: “Sen bir korkaksın!” diye bağırır.
Dağdan aldığı yanıt, ‘Sen bir korkaksın!’ olur.
Ustasına bakar ve: “Ne oluyor?” diye sorar.
“Oğlum dikkat et,” diyen bilge vadiye doğru, “Sana hayranım!” diye bağırır. Ses, ‘Sana hayranım,’ diye yanıtlar.
Usta, “Sen harikasın!” diye bağırdığında, bu kez dağdan, ‘Sen harikasın!’ yanıtı gelir. Çırak şaşırmıştır. Ama hâlâ ne olduğunu anlayamamıştır.
Bilge açıklar: “Oğlum, insanlar buna yankı derler; ama gerçekte yaşamın ta kendisidir. Yaşama ne verirsen, sana onu yansıtır. Yaşam senin davranışlarının aynasıdır. Eğer yaşamında daha çok sevgi istiyorsan, insanları daha çok sev. Eğer sana saygılı davranılmasını istiyorsan, insanlara saygılı davran. Eğer başkaları tarafından anlaşılmak istiyorsan, önce başkalarını anlamaya gayret göster. Eğer insanların sana hoşgörülü ve sabırlı davranmasını istiyorsan, önce sen hoşgörülü ve sabırlı olmalısın. Oğlum, yaşamda ne ekersen, onu biçersin. Bu doğa yasası, yaşamın her yönü için geçerlidir.
“İnsanların yaşamı tesadüfler sonucu oluşmaz. İnsanların yaşamı onların davranışlarının yansımasından başka bir şey değildir.” Alıntı
Günün Şiiri
Gerçekten Sevmek
O durmadan kaçıyor;
sen ardından gitmiyorsan;
o günün her saatinde saklanıyor,
sen yollara düşüp deli divane aramıyorsan;
o sana acıların en büyüğünü tattırıyor,
sen bundan en yüce hazzı duymuyorsan;
boşuna aldatma kendini,
onu sevmiyorsun demektir.
Elindeki içki kadehinde,
dudağındaki sigarada ,
okuduğun kitapta,
mırıldandığın şarkıda,
söylediğin şiirde,
gördüğün rüyada
ve yaşaman için
ciğerlerine doldurduğun havada
o yoksa;
Onun vazgeçilmezliğini anlamamışsan;
onu sevmiyorsun demektir.
Renkler onunla değerlenmiyorsa,
örneğin onsuz kırmızı kırmızılığının,
mavi maviliğinin farkında değilse,
beyaz yalnız o giydiği zaman
güzelliğini haykırmıyorsa,
sabahları onu görünceye kadar
güneş doğmuyorsa
ve onsuz gökyüzü geceleri
aya, yıldızlara
hasret değilse
onu sevmiyorsun demektir.
Sokakta gördüğün her yüzde
ondan birşeyler aramıyorsan,
güzel bir manzara,
hüzünlü bir musiki onu hatırlatmıyorsa,
uykudan uyandığın zaman
yaşamakta olduğundan önce
onu hatırlamıyorsan,
omuzlarına dökülmüş saçları,
bir sis perdesinin ardında
her zaman gülen,
ışık saçan gözleri
aklına gelmiyorsa,
durup durup avuçlarının
sıcaklığını özlemiyorsan;
Onu sevmiyorsun demektir.
Dünyada yaşıyan öteki insanların
senin için hala bir değeri varsa,
ona karşı tutumunu
toplumun köhne ve manasız
kurallarına göre ayarlıyorsan
ve açık açık
sanki var olduğunu haykırırcasına
sevgini söylemiyorsan;
Onu sevmiyorsun demektir.
Yok o senin için
herşeyden değerliyse,
gözünü yumduğun anda
onu görebiliyorsan,
o bütün şarkılarda,
bütün şiirlerde,
bütün resimlerde ise,
ona muhtaç olduğunu
söylemekten utanmıyorsan,
senin içten ve büyük sevgine
karşılık vermiyeceğinden
korkmuyorsan,
bütün bencil duygularından
sıyrılabilmişsen
onun için herşeyi,
ama herşeyi yapacak gücü
kendinde buluyorsan,
her hali sana
ayrı ayrı güzel geliyorsa,
karşısında kendini
bir çocuk gibi hissediyorsan,
istediği anda onun için
ölebileceksen,
onun için yaşıyorsan
ve yine onun için
bildiğin bilmediğin
bütün düşmanlıklara
karşı koyabileceksen,
o her geçen dakika
sende biraz daha büyüyorsa
ve kendi kendine bile
çok sevdiğini bütün
samimiyetinle,
inanmışlığınla
itiraf edebiliyorsan,
bir gün o seni hiç,
ama hiç sevmediğini söylese bile,
senin sevginde azalma olmayacaksa
ve ölünceye kadar onu aşkların
en ölümsüzü ile sevebileceksen;
işte o zaman
onu seviyorsun demektir.
O sana sevmeyi,
gerçek aşkı öğretti.
Sen onu hep sevecek
ve sevilmenin mutluluğunu tattıracaksın.
O, hiç sen olmasan bile,
seni bir parça sevmese bile…
Ümit Yaşar OĞUZCAN
Günün Fıkrası
Temel’le oğlu İstanbul’u hiç görmemişler ve bir iş için oraya giderler. Küçük köylerinden sonra gördükleri her şeye şaşırır ve hayretler içinde kalırlar. Taksimde gezerlerken bir otelin içine girerler. Bir bakarlar ki demirden duvarlar ve bu duvarlar otomatik olarak açılıp kapanabiliyor. Tabii ki ikisi de şaşırmış. Temel’in oğlu babasına sormuş ; “Buba bu ne ya?” Temel hayatında hiç asansör görmediği için şu şekilde yanıtlamış “Oğlum ben böyle bir şeyi hayatımda görmedim, ne olduğunu bilmiyorum.” İkisi de büyük bir şaşkınlıkla bu duvarlara bakarken 150 kiloluk şişman bir bayan açılan duvarlardan küçük bir odanın içine girer. Duvarlar yine kapanır ve numaralar birer birer yükselmeye başlar. Daha sonra numaralar küçülmeye başlar. Temel ve oğlu şaşkınlık içindedirler. Birazdan duvarlar yine açılır ve dışarıya 24 yaşlarında çok güzel, seksi, zayıf ve sarışın bir bayan çıkar. Temel gözünü bu bayandan ayırmadan oğluna sessizce ; “Hemen cit anani al ve buraya cetur.”
Günün Sözü
İki şeye hakkım olduğuna karar verdim: Özgürlük ve ölüm. Birine sahip olamazsam ötekini isterim çünkü hiç kimse beni canlı tutsak edemez.
Harriet Tumban
