Değerli okurlarım, teknolojinin tavanını zorlayan şu yaşlı ve köhne dünyamızda kimselerin yardımını beklemeden, uzuvlarda noksansız, akıldan şikâyetsiz, düşüncelerde erdemli olmak kadar güzel bir şey yoktur diye düşünüyorum.
Bunları düşünmek mutlaka güzel olmalı… İçimizde öylesine sivri zekâlılar var ki, o kişi ya da kişileri hiçbir şeye benzetemezsiniz. Yani uzaktan adam gibi gözüküyor ya, yakından baktığınızda adamlıkla ilgisi yok. Bunu neden yazdım biliyor musunuz? Bazı konularda yanlış yapanların yaptıkları yanlışlar söylenir. Kimsenin duymayacağı müsait bir mekânlarda bu insanların sözlü olarak uyarılmasında da büyük faydalar vardır.
İçimizde öylesine düşünce fukarası kişiler var ki, aksayan bir kişiye topal diyebilme düşüncesizliğini ve hatta seviyesizliğini gösterebiliyorlar. Hiç kimse, herhangi bir yerinden acze düşmüş olarak istemez. Zaten aksini düşünmek eşyanın tabiatına aykırıdır.
Konuya bu şekilde devam ediyorum diye engelliler günü sanmayın. Duygularımın etkisinde kaldım ve bu nedenle bunları yazıyorum. Bir engelli kardeşimize toplum içinde uluorta engelli tarafının söylenmesi nasıl bir densizliktir, nasıl bir terbiyesizliktir anlamakta güçlük çekiyorum. Neden böyle? Neden birbirimize karşı acımasız davranıyoruz? Oysa yaşadığımız toplumda aynı duyguları paylaşabiliyorsak toplumsal barışı ve millet olarak mutluluğu yakalayabiliriz. Sorunlarımıza duyarlı olabiliyorsak sevgiden saygıdan söz edebiliriz.
Bu duyguların olmadığı ve de gelişmediği sürece dilediğimiz kadar yazalım, çizelim, konuşalım ve de paneller düzenleyelim, düşüncede samimi olmadığımız sürece bir adım ilerleyemeyiz. Şu aşamada, ağzından çıkanları kulakları duymayan bazı densizleri gündeme getirirken o adamların zerre kadar haklı olabileceklerini ne düşünüyorum nede söylemeye çalışıyorum.
Bu dünyanın “İMTİHAN DÜNYASI” olduğunu hepimiz biliyoruz. Burada az günah işlemenin faydaları da hepimizce malum. Kimse günaha girmezse, bir poşet nohut, bir torba kömür bile almazsa, Kasımpaşalı gibi icracılar ve düşüncelerde bulunmazsa şeytan kimi kandıracak, günahlarımdan dolayı Allah’a kim yakaracak.
Cenab-ı Allah şöyle buyuruyor… “En çok beni seveceksiniz, beni aklınızdan çıkaramayacaksınız…” Hal böyle olunca, günahkârlar Allah’a yakarır, af diler. Günah işlemeyenler diyeceğim ama işte bu mümkün değil. Ülkemizde hastaneden çok cami var. Günahkârlar Allah’tan af dilesinler diye. Başka yerde yakarılsa Allah duymayacak mı? Dini istismar, en iyi reklâm günümüzde! Şeyinin kılını yerim diyenlerinde beklentisi olduğunu kimse aklından çıkarmasın.
Mutlu olun, mutlu kalın… SAYGILARIMLA
