Değerli okurlarım, çok ilginç bir ülkede yaşıyoruz, kırk yamalı bir elbise sanki. Bir ipini çek kırk yama olduğu gibi yerde. Spor derneklerini, diğer dernekleri, kurum ve de kuruluşları bilgili, bilinçli, sağlıklı kişiler yönetmiyor. Eğitim kurumları, dershaneler, en ücra köşede bile şubesi olan devlet kuruluşu ve yan kuruluşlar. Merakınızı gidermek için şöyle bir gidin ve hemen anlayacaksınız. Oradaki yöneticilerin müdürlükle alakası var mı yok mu?
Söylemeye gerek yok, derhal anlaşılıyor. İstisnalar kaideyi bozmaz mutlaka ya o da çok az. Birisi şöyle diyor; “Namaz kılda, sonra da ne yaparsan yap.” Bunu bir türlü anlayamadım. Yine Ankara’da, Arkadaşlarla ikinci devrenin değerlendirmelerini yapıyoruz. Konu tam olgunlaşırken birisi canhıraş bir sesle; “Ya arkadaşlar, sizler boşuna nefes tüketiyorsunuz. İnsanlar korku içinde yaşıyorlar, evlerinden dışarı çıkmak istemiyorlar. Bu korku birçok değerlerimizi alıp götürüyor. Bu korkuları söyleyeyim mi?”
Hepimiz “Söyle bakalım” dedik.
“Bunları madde-madde söyleyeceğim… İnsanların telefonları dinlenirse, yatak odalarına gizli kameralar yerleştirilirse! Profesörlerin, gazetecilerin evleri basılırsa, şeref madalyalı subaylar terörist ilan edilirse! Atatürk “Ata” olarak kabul edilmezse, Ata’nın büyük nutku suç delili olursa! Üç çocuktan aşağı olmaz denilirse… İşte bu ‘olmazlar’ ve ‘denilirseler’ çoğaldığı için futbolumuz bir türlü ileri gitmiyor. Sözlerimde bir yanlışlık var mı?”
Arkadaşı biraz sakinleştirdik, “Mevsim değişikliği nedeniyle sinirlerin bozulmuş. Ülkemiz, özgürlükler ülkesidir, sen hiç merak etme, sakinleş, rahat ol dedik.” Biz böyle dedik ama kime anlatırsın, bir duble rakıyı dikti kafaya, tek kalemde götürdü ve konuşacağım arkadaş diye tutturdu. “Arkadaşım tamam, dilediğin gibi konuş” dedik…
“…Futbolu yasaklamaya korkuyorlar, ayaklanma olur diye. Herkesin izlediği Muheşem Yüzyıl var ya Allah inandırsın din ve ahlak dersine döndü. Kimse dekolte giymiyor, kapandılar. Hürrem Sultan’a 5 vakit namaz kıldırıyorlar. Kadılar bir âlem canım. Padişahın fermanını oturta-oturta okutuyorlar. İçeriğinde namaz, oruç, beş vakit namaz, kadınların giymesi gereken kıyafetler. Paran olsun olmasın kurban kesin deniliyor. Herkes birbirine Kuran hediye ediyor. Ramazan ayında ekmek, belli gramajlarla bedava deniliyor. Her şey belki kolay olabilir belki ama şu üç çocuk meselesi kolay değil. Büyürken de zor, büyüdükten sonra da daha zor. Neden böyle oluyor bir türlü anlamıyorum. Şu futbol uğruna dikkat ederseniz nelere katlanıyoruz…”
Benim Kasımpaşalı delikanlı bir arkadaşım var. Geçenlerde demişti ki; “Futbolun tadı tuzu kalmadı, yakında bu oyunu kaldırırlar” ve de “zaten iki gün önce kulağıma dört tane böcek kaçtı, bir türlü uyuyamıyorum” herkesin konuşma stili değişik oluyor. O arkadaş da öylesine idare edip gidiyor. Bir saplantısı var. Korkuyor… Onu ben bile kurtaramam!
Mutlu olun, mutlu kalın… SAYGILARIMLA
