Değerli okurlarım, attığım başlığı görüyorsunuz içinde nargile var. Neden sigara demedik de, nargile dedik, hiç düşündünüz mü? Ben düşündüm ve duygularımı sizlerle paylaşmak istiyorum. Zira konumuzla tamamen örtüşmeye başladı. Nargile! Neden sigara, rakı, şarap ya da keyif verici bir maddeden söz etmedim de altını çizerek Nargile dedim? Çünkü sigara ve benzeri keyif verici maddeler her ortamda ve muhtemelen herkesle içilebilir, kafalar çakır keyif de olabilir. Gerçi Kasımpaşalı “Kafası kıyak, çakır keyif gençlik istemiyoruz” diyor ama yemezler.
Nargileye gelince; Ehl-i keyf işidir (sigaraya benzeme), her tarafa götürülemez ve içilemez, Merpuşu tutmak, ateşini söndürmemek vardır. Ateşini yenileyene bahşiş vermek vardır. Nargile içerken kendini dinlemek vardır. Bunlar uzatılabilir, çoğaltılabilir ya, nargilenin merpuşunu eline almak için, bazı hizmetler vermek gerekmektedir. Bu konuda ki bazı ayrıntıları dostum Ali Köse’den öğrendiğimi samimi olarak belirtmeliyim. Bir şeyin erbabı olmak çok önemli!
Futbol bu nedenlerle “Nargile içmeye benzemez…” Diyelim ki, bir futbol kulübünde çürük, rahatsız edici yumurta hâsıl oldu. Bunu şiddetle yok etmemiz gerekiyor. Fakat bir şeyin raconunu bilmek gerekir. Aksi halde rezillik diz boyu. Bildiğiniz gibi, sanal âlemde, bir yumurta mı çürük, onu hemen yüze çıkarırlar. Rakibinin çürük yumurtasıyla dalga geçenler çoğalır.
Savunma yapılırken; “Biz de sizin çürük yumurtalarınızı biliriz” imalarında yüklenirler ya da “Ergenekoma, balyoza, fenere inanıp, bu çürük yumurtaya inanılmaz mı?” diyerek meşrebine göre konuyu değişik mezralara çekerler. Futbol keşke nargile içmek gibi ekabir ya da “Kalın dayı” işi olsaydı, eğer öyle olsaydı hiç bu hallerle düşürmeydi?
Sizi bilmem ama yaşadığım yılları ve “Kalın dayılık” olaylarını değerlendirdiğimde, inanın yanından bile geçmiyor ve de dönüp bakmıyor bile… Çünkü nargile tiryakisi (her içen değil) sessizdir, O merpuşu eline alan vakardır, Nargile içenin gözü toktur, Nargile tutkunu şaibeyi sevmez, istemez de! Nargilenin raconunu ayrıntılarıyla anlatan ve “kalın dayılığı” da ayrıntılı biçimde yaşayan Sayın Ali Köse’ye ne kadar teşekkür etsem az.
Futbol nargile içmeye benzeseydi, onu izleyenlerin tümü ne olurdu biliyor musunuz? Söyleyeyim de sizi sıkıntıdan kurtarayım. “Hepimiz, kafası kıyak çapulcu takımı olurduk, şimdi nasılız ki?” Futbol tam bize göre! Akşam yatıyoruz, belki de Umutsuzuz sabahleyin uyandığımızda, ya şampiyonuz, ya da galibiz. Yani futbol tam bize göre!
Mutlu olun, mutlu kalın… SAYGILARIMLA
