Değerli okurlarım, dünkü sayımızı okuyanlar, muhtelif sorulara cevap olarak yazıldığını anlamışlardır. Anlaşılacaktır mutlaka ama bizleri meşgul eden soruları yanıtlamak oldukça güç… Kimler bizi aydınlatacak onu da bilemiyoruz. Spor yapan engellilerin yaşam standartları nasıldır? Diğer engellilerin ekmek paraları var mıdır?
Sağlıklı olmanın koşullarını hemen bir çırpıda yazabiliyoruz da, bu iki sorunun yanıtını bulmakta zorlanıyoruz nedense… Ancak elimizden fazla bir şey gelmese bile, onları sevdiğimizi ve yanlarında olduğumuzu bilmelerini isteriz. Çam sakızı, çoban armağanı misali… Yine de, sporcu olalım ya da olmayalım, sporu kişisel de olsa, yapalım ya da yapmayalım önemli bir konuyu sizlerle paylaşmak istiyorum.
Yeşil zemin üzerinde top koşturanlar, üstün fizikleriyle potalarda sayı yapan yıldız basketbolcular, atletler, jokeyler, spordan gelir temin edenler vs. Acaba diyorum, müsabakalar bittiğinde ya da doksan dakika sonunda, soyunma odalarına sağlıklı olarak gidebileceklerini garanti edebiliyorlar mı?
Spor alanlarında, Ringler de, Futbol sahalarında, galip gelmek, puan kazanmak için yapılan uğraşılarda, binlerce sporseverin gözleri önünde, rakibinize saygılı değilseniz bütün olumsuzluklar orada hazır ve nazır! Gerçekleri söylemek gerekirse; sakatlıkların büyük bölümü, rakibe ve insanlara saygısızlıktan, umursamazlıktan ve dikkatsizlikten, Hastaneleri umacı gibi görmekten (biraz da haklıyız), Akraba evlilikleri ve şanssızlıklardan oluşuyor.
Bu koşullarda engelli oldunuz diye, hayata küsecek misiniz? Yaşam mücadelesi vermeyecek misiniz? Bir köşede pısırık-pısırık oturacak mısınız? Çevrenizden kopacak mısınız? Ve en önemlisi, İnsan olduğunuzu unutacak mısınız?
Tabi ki hayır! tabi ki bunların hiç birisi geçerli olmayacaktır. İnançlı olacağız, saldırgan olmayacağız, iki yerine bir konuşacağız. Bunları yaptığınız takdirde… Onu da yarın anlatacağız!
Mutlu olun, mutlu kalın… SAYGILARIMLA
