Değerli okurlarım, kime sorarsanız sorun aynen şu ifadeleri duyacaksınız, duymakta güzel şey. “Çocuklarımız bizim istikbalimizdir!” Bu güzel sözlere hiç kimse “Tık” diyemez. Bundan güzel duygu ifadesi mi olur? Çocuklarımız istikbalimiz diyebilmek ne güzel bir ifade şekli. Ancak, icraatta bir şey yok, tıngır-tıngır. Genel olarak, çocukların sporla ilgilenmeleri derslerini ihmal anlamı taşıyor onlar için.
Oysa spor yapan çocuklar daha zinde, daha dingin olur. Bunlar bilinmesine rağmen yine herkes bildiğini okuyor. Çocuklarımızın, gençlerimizin hemen hepsi yerel TV izlemiyor. Nasıl izlesin ki? Neden izlesin ki? Şehrimizde amaçları belli iki televizyon yayını bulunmaktadır. Bu televizyonlarda izlenecek program olmadığı gibi, eğitici (çocuklara yönelik) bir spor programı yok.
Acaba, neden yok? Çünkü doyurucu bir spor programı yapacak birini bulamıyorlar, bulsalar bile o kişiye para verecekler. İşin içine para girince akan sular duruyor. Ücret ödemek kolay mı? Can vermekle eşdeğerde, onlar için…
Çocuklarımız “Eşekler Vadisini, Çakallar Vadisini” izleyerek bol-bol insanların öldürülmelerine tanık oluyor. Bir süre sonra, o körpe yavruların, sanal da olsa o katilleri örnek almayacaklarını kim temin edebilir. Burada, en büyük suç, televizyonların ve sözde yapımcılarınındır. Yetişmekte olan yavrularımıza ve onların eğitimine hiçbir şekilde katkıda bulunmuyorlar.
Şöyle de söyleyebiliriz. Uzun yaz dönemlerinde, çocuklarımızın olumsuz ve yanlış yerler de olmaları, başı boş kalmaları müsebbipleri, biraz da yerel TV’lerdir. Televizyonlar, öğretim ve eğitimde hep ön plandadırlar. Bu söylediklerim bizim yerel TV’lerin rüyalarında bile göremeyecekleri hadiseler. Bırakın öğretmeyi, eğitmeyi, şehir merkezinde bile zor izleniyor. Eğitim öğretim hak getire.
Bu sütunlarda bana gelen şikâyetleri değerlendirdiğimi hemen belirtmeliyim. Yarınki sayımızda da, şehrimizin büyük işadamlarından söz edeceğim. Onlar isteseler çocuklarımızı, gençlerimizi ihya ederler ya…!
Mutlu olun, mutlu kalın… SAYGILARIMLA
