Değerli okurlarım, bu makaleye başladığımda 2013-2014 Süper Liginin birinci haftası sona ermişti. Genel olarak ev sahibi takımlar üç puanla tanışıp bu şekilde “Lige iyi başlangıç yaptılar” izlenimi verdiler. Her şeye rağmen, Süper Lig öncesinde ve ilk haftasında futbolumuz için iyi şeyler söylememiz mümkün değil. Sekiz on dakikalık saman alevi gibi bir şeyler var sadece. Bu çok yetersiz ve bu futbol için de sporsever tribünleri doldurmaz.
Futbol takımlarımız neden hazır değiller? Bildiklerimizi sıralayalım… Motivasyon noksanlığı! Oyuncular yeterince motive edilemiyor. Yeni transferlerde adaptasyon noksanlığı var. Form düzeyleri normalin altında! Aşırı sıcaklık! Bunları söyledik ama kendimizi de kandırmaya gerek yok. Avrupalı ne yapıyor? Onların canı yok mu? Onlar soğuk sıcak demeden çatır-çatır top oynuyorlar.
Olumsuz hava koşulları oyuncuların tekniğini ters yönde etkiler ama kondisyonun iyi olursa kurtarırsın. Oda yoksa dakika başı yerdesin. Süper kupadaki mücadelenin devam edeceğini tahmin etmiştik, yanılmışız. Bir müsabakada önemli bir kupa kazanmak cazip geldi sanırım. Her şeye rağmen, tribünlerde şiddet hala devam ediyor. Tribünlerdeki şiddetin müsebbibi olarak taraftarları göstermek insafsızlık olur. Futbolda idareci olanlar şiddetin bitmesini istemiyorlar ki! Bana göre yöneticiler iktidarlarını sağlamlaştırmak için şiddete göz yumuyorlar.
Seçimleri, atama ile mi ne ile geldiği belli olmayan bir federasyon var. Genel olarak çözüm yanlısı bir kültürden gelmediğimiz için, güçlü olanın istediğini yapmak gibi bir temayülümüz var. Yöneticiler kendi menfaatleri için futbolun karizmasını çiziyorlar. Yani kendi çıkarları uğruna futbolu karanlık çıkmaza sokuyorlar.
Rakip takım taraftarlarının stada alınmaması en belirgin örneği. “Rakip taraftar gelmezse olay da çıkmaz” mantığıyla koltuklarını sağlam alıyorlar ve devamlı olarak da kutuplaşmayı arttırıcı, gerilimi tırmandırıcı ifadeler kullanıyorlar. Neden böyle oluyor? Doğruyu söylemek gerekirse, futbolda şiddetin bitmesi kimsenin işine gelmiyor. Bu yapılan hem güç gösterisi, iktidarlarının devam etmesini sağlayan dayanak noktası bana göre. Neden öyle oluyor acaba? Şiddet orta şekerli bile olsa, hem reyting ve hem de tiraj artıyor. Futbolun aktörleri seslerini daha güçlü şekilde duyurabiliyorlar.
Kim ne derse desin, seslerini yüksek tonda çıkaranlar, yani ne kadar erkeksi kullanırlarsa o kadar etkili olacaklarını biliyorlar. Kendisine güveni olmayan, aciz teknik direktörler de dillerinden düşürmüyorlar. Bu yöntem taraftar guruplarında da aynen böyle! Kim sesini yüksekten çıkarırsa iktidarını perçinliyor. Bütün çabalar böyleydi ama eylemlerinde ürkütücü bir durum yoktu. Kolluk görevlileri de onlara dikine bakmıyordu. Taksim olayları onların gerçekten bir güç olduğu yargısına vardı. 3 Temmuz sürecinden söz etmeyeceğim ama “Gezi parkı olayları” zirve yaptı, birilerini ürküttü.
Mutlu olun, mutlu kalın… SAYGILARIMLA
