Çocukluk yıllarımız ne kadar saf ve temizdi..
Yaş ilerledikçe..
Etrafımızın dikenli tellerle çevrildiğini anladığımızda..
Yalnız bir ortamın yalnızlığın da yalnız kaldık..
Şairler nerden bulur bunca gizemli lafları..
Roman yazanlar kaybolur sayfalar arasında..
Kendine geldiğinde koskoca bir serüvenin kahramanı olmuştur..
Sevip unutamadığımız ne çok kişiler geldi geçti hayatımızdan..
Onlardan birini yeniden yaşatsak hafızamızda..
Neler olurdu neler.. Sonun da o keşkeler var ya o keşkeler..
Bizi ayakta sallanmadan tutar o keşkeler..
Kendi kendimizi bir an o keşkelerin içinde hissederiz..
’Ah keşke şunu şöyle yapsaydık da böyle olsaydı..’
Cümlesini hangimiz kullanmadık..
Bence; hepimiz defalarca kullandık hala da kullanıyoruz..
En basiti bir doktora gittiğimizde aldığımız tedaviler..
Sağlığımızı canlandırmadığında yine o keşkeler devreye girer..
Keşke falan doktora gitseydik de..
Onun tedavilerine başlasaydık şimdi sapasağlam olmuştuk deriz..
Anlayacağınız hayatımızın en vaaz geçilmezi olan bu cümle..
Bizimle sonlandığını sanır aldanırız..
Ölsek cemaat başlar konuşmaya..
Keşke mevtayı buraya değil de şuraya defnetseydik..
Ailem dışında bana yakın hiç kimseye rastlamadım..
Çok arkadaşım oldu yüzlerce belki binlerce..
O keşke şimdi yanımda olsaydı diye serzenişlerimiz hep oldu..
Giden bir daha geri gelmiyor..
Gelmediği gibi keşkeler de canlı gibi..
Olur, olmaz bir hata yapsak..
Hatalarımızdan nemalanlar bir anda ortaya çıkar..
Keşkeler de kaybolan insanları bir arada gördüğünüzde şaşarız..
Gazetecilik kispeti altında türlü cambazlıklar yapanları…
Siyasi cambazları..
Hukuk adamlığı cüppesiyle garibanları can evinden vuranları…
Partilerde kendine yer arama telaşında olanları…
Korkunç şekilde palazlanıp şimdi etrafı unutanları..
Bağ, bahçe, tarla, konut, fabrikalar ile teselli bulup öteyi es geçenleri..
Şimdi; Keşkeler vasıtasıyla onları çok rahat ve sabırlı bir şekilde izliyorum…
İzlerken de geçmişle geleceğin tahlilini yapıyorum…
Bazen çok kafama takılan bir kişiyi memlekette gözlerim arıyor…
Tamamen kaybolduysa gittiği yer belli..
Asri mezarlığın bir köşesinde kıvrılmış sonsuza dek öylece yatıyor..
Günde onlarca kişi haberimiz olmadan öteye kayıyor.
Mevlana dostluğu o kadar güzel cümleler ile anlatmış ki…
Ona hayran kalmamak elde değil…
Gerçekten benimde böyle bir dostum var mı..?
Dostlar çoktan silindi gitti..
Çocukluk yıllarımızda çocukça dostlukları çok ararız..
Şimdiki dostluklar yapmacıktan ibaret..
Yüzüne güler arkandan kuyunu kazarlar..
Anlayamazsın ki..
Seni en ince detayından yakalar güvendirir sonra savuşur..
Nerde kaldı dostluk arkadaşlık..
Öyle ise; Kadim dostluğu anlayamayan kişilerle asla görüşülmemeli..
