Bazen Böyle Oluyor

0
44

Günaydın sevgili okuyucularım nasılsınız bu sabah? Havalar ısınıyor, hatta kimine göre çok sıcak, uzmanlar uyarıyor hava değişikliğine “dikkat” diye. Hepimiz de hepimizi uyarıyoruz. Ama uyarıya uyan var mı?  Bence yok. Aslında ben deniz önlem alıyorum… Kendimi o kadar korumaya alıyorum ki, kendi bataklığıma gömülüyorum karabataklar gibi. Azıcık kendime gelince başımı kaldırıp dünyaya bakıyorum sonra yeniden batağıma dönüyorum.

Bu yılı en verimsiz yılım olarak kaydediyorum. İçinde bulunduğumuz kargaşada tabi en büyük etkenlerden biri oldu verimsizliğimde. Kendimi çok kaptırdım aslında dünyada gelişen olaylara. Resim yapmak için en ufak bir dürtü bir istek doğmadı bu yüzden içimde, hatta resim çekmek bile. Ve sevgili limon, nar ağacıma, maydanozlarıma, nanelerime bile  sevdam eskisi gibi değil artık. Yalnızca düşünüyorum, bazen kara, kara bazen felsefe, bazen tasavvuf takılıyorum ama kesinlikle bu arada hep hapşırdım beynim eriyor sandım. Deste, deste kağıt mendil tükettim ve sürekli okudum. Aslında özlemiştim gece gündüz kitap okuduğum zamanları ve işte o zamanlardayım bu zaman. Gözlerimden yaş gelene dek okuyorum.

Herkes soruyor atölyen kapalı nerdesin diye. Herkese ayrı ayrı yanıt vermiyorum tabi. Ama içim gidiyor bir tek fırça darbesine. Atölyemi arkadaşlarım “karabatak” durumumdan kurtulmamı sağlamak için temizledi, tabloların tozunu aldı. Akladı pakladı. Hatta kahve makinesini ve kahve takımlarını hazırladı. Ama bende “tık” yok. Atölyem şimdi yine toz içinde. Arkadaşlarım rüşvet teklif ediyorlar. “Sen çalışmaya başla dile bizden ne dilersen” diye. Keşke bir şey dileyebilecek durumda olsaydım ya da onların elinde sihirli bir değnek olsaydı ve gerçekten ne dilediğimi bilip onu gerçekleştirebilseydiler… Sanki ben, ben değilim. İçimde bir yabancı dolaşıyor. Ya da belki gerçek ben… Tanımadığım ama gerçek olan ben. Dışarıda şimdi?!

İşte önlem alın diyor ya uzmanlar hava değişikliğine karşı bence hava, mava bahane. Her şey insanın kafasında, kendi öz benliğinde, hastalıklarda bunalımlarda… Bu yüzden sağlam kafa diyorum tek kelime ile ve tabi sağlam vücut. Bunun içinde spor şart. Abartmadan ama.

Bu karabatak durumları sonsuza dek sürmeyecek kuşkusuz. Bir dürtü gerekiyor bana… Şimdi azıcık şiir okumaya ne dersiniz… Ve sevgili okuyucularım şimdilik sağlık, sevgi, birlik ve beraberlik içinde kalalım. Yase

Gün batımında plajda güneşe karşı yürürken el ele tutuşan kadın ve erkeğin  siluetleri. Telifsiz Fotoğraf ve Stok Görsel

& & & & &

İyi Haber

Arjantinli ünlü golfçu Robert de Vincenzo, yine bir turnuvayı kazanmış, ödülünü alıp kameralara poz vermiş ve kulüp binasına gidip oradan ayrılmak üzere hazırlanmıştı. Bir süre sonra binadan çıkıp otoparktaki arabasına yürürken yanına bir kadın yaklaştı. Kadın, başarısını kutladıktan sonra ona çocuğunun çok hasta ve ölmek üzere olduğunu anlattı. Zavallı kadının hastane masraflarını ödemesi olanaksızdı.

Kadının anlattığı öykü de Vincenzo’yu çok etkilemişti, hemen cebinden bir kalem çıkarttı ve turnuvadan kazandığı paranın bir miktarını yazdı çek defterine. Çeki kadının eline sıkıştırırken de ona; “Umarım bebeğinin iyi günleri için harcarsın” dedi.

Ertesi hafta kulüpte öğle yemeği yerken, profesyonel golf derneğinin bir görevlisi yanına gelerek; “Otoparktaki görevli çocuklar geçen hafta turnuvayı kazandıktan sonra yanınıza bir kadının geldiğini ve onunla konuştuğunuzu söylediler bana” dedi. De Vincenzo, evet anlamında başını salladı. “evet” dedi. Görevli, “Size bir haberim var. O kadın bir sahtekârdır. Üstelik hasta bir çocuğu da yok. Sizi fena halde kandırmış arkadaşım.”De Vincenzo; “Yani ortada ölümü bekleyen bir bebek yok mu?” Dedi. “Hayır, yok” dedi görevli. “İşte bu, bu hafta duyduğum en iyi haber” dedi, de Vincenzo.

& & & & &

Vera  İçin

Gelsene dedi bana / Kalsana dedi bana
Gülsene dedi bana / Ölsene dedi bana
Geldim, Kaldım / Güldüm, Öldüm…

Nazım Hikmet RAN

İstanbul
geldi dört güvercin
suda yıkanmak için.
su mahpushane yalağındaydı.
ve güneş
güvercinlerin
gözünde, kanadında, kırmızı ayağındaydı.
girdi dört güvercin
yıkanmak için
suyun içine.
ve kederli toprakta dört insan
baktı dört güvercine.
güvercinler hep beraber
güneşi taşıyıp kırmızı ayaklarında
uçabilirler.
durdurmaz onları demir ve duvar.
güvercinlerin yumuşak kanatları var.
ve kanatlar
şimdi bur da, şimdi damın üzerinde.
insanların kanatları yok
insanların kanatları yüreklerinde.
dört güvercin
güneşe varmak için
yıkandı, uçtu sudan.

Nazım Hikmet RAN

Mavi Gözlü Dev

minnacık kadın ve hanımelleri

o, mavi gözlü bir devdi,

minacık bir kadın sevdi.

kadının hayali minacık bir evdi

bahçesinde abruliii

hanımeli açan bir ev…

bir dev gibi seviyordu dev.

ve elleri öyle büyük işler için

hazırlanmıştıki devin

yapamazdı yapısını

çalamazdı kapısını

bahçesinde ebrulii

hanımeli açan evin…

o, mavi gözlü bir devdi,

minacık bir kadın sevdi.

mini minacıktı kadın, rahata açıktı kadın.

yoruldu devin büyük yolunda.

ve elvede deyip mavi gözlü deve,

girdi bir cücenin zengin koluda

bahçesinde ebrulii

hanımeli açan eve

şimdi anlıyor ki mavi gözlü dev.

dev gibi sevgilere mezar bile olamaz,

bahçesinde ebrulii

hanımeli açan ev…

Nazım Hikmet RAN

Günün Şiiri

Yine Ölüme Dair

zevcem,
ruhu revanım
hatice pîrâyende,
ölümü düşünüyorum,
demek ki arteryo skleroz
başlıyor bende…
bir gün
kar yağarken,
yahut  bir gece,
yahut bir öğle sıcağında,
hangimiz ilkönce,
nasıl ve nerde öleceğiz?
nasıl ve ne olacak
ölenin son duyduğu ses,

son gördüğü renk,
kalanın ilk hareketi
ilk sözü
ilk yediği yemek?
belki de birbirimizden uzakta öleceğiz.
haber
çığlıklarla gelecek,
yahut da ima edecekler,
ve kalanı yalnız bırakıp gidecekler…
ve kalan

karışacak kalabalığa.

yani efendim, hayat…
ve bütün bu ihtimâlât
1900 kaç senesinin
kaçıncı ayı
kaçıncı günü
kaçıncı saatinde?

zevcem,
ruhu revanım
hatice pîrâyende,
ölümü düşünüyorum,
geçen ömrümüzü düşünüyorum.
kederli
rahat  ve hodbinim.
hangimiz ilkönce
nasıl
ve nerde ölürsek ölelim,
seninle biz
birbirimizi
ve insanların en büyük dâvasını sevebildik

-dövüştük onun uğruna-
«yaşadık»

diyebiliriz.

Nazım Hikmet RAN

Günün Fıkrası

Temel üniversite sınavlarına girmiş. Her soruda yazı tura atarak cevaplar vermiş. İki saat sonra öğrencilerin çoğu sınav kâğıdını verip salonu terk etmiş Temel hala yazı tura atıyordu… Öğretmen gelmiş başına dikilmiş; “Temel hepsine yazı tura atıyorsun bitiremedin mi?” Temel; “Hocam bir saat önce biturdum ama cevaplarını kontrol edeyrum…”

Günün Sözü

Tanrıların gazabına uğramayan günahkârlar yalnız sevgililerdir.
Eflatun

Damla damla sevgili. Bir gün akıp gideceğiz hayata. Duvarlar yıkılacak, açılacak bütün kapılar bilesin. Benim yüreğim sensin şimdi, seni vurur durur. Ve yine damla damla çoğalıyorsun içimde.
Yılmaz Güney

CEVAPLA

Please enter your comment!
Please enter your name here