Değerli okurlarım, futbolu sevmem diyenlerin bile, bu spora bir yakınlıkları vardır. Özellikle değilse bile, birileri vasıtasıyla, ekrandan gözlerini ayırmazlar. Demek oluyor ki, futbolu sevmeyen yok, herkes seviyor. Dün demiştim ki, Avrupa’da, futbolda söz sahibi ülkelerin, bu spora karşı yaklaşımları değişiktir.
Sonuçta, aynı saha, aynı zemin, belli sporseverler önünde oynuyorlar ama ‘düşünce olarak ayrıcalıklı’ olduğunu söyleyebiliriz. Çünkü futbol, ulusların genel yapılarına göre karakteristik özellikler taşır. Bundan sonra da öyle devam edecektir.
Koşullar ne olursa olsun, büyük getirisi olan bir spor ve sektördür. Öyle olmasaydı, Şampiyonlar Ligi’nde kimse oynamaz ve bazı uluslar bu lige ciddi gözle bakmazlardı. Şampiyonlar Ligi’ne giriş, galibiyet ve beraberlik primleri… Herkesin bunlara ihtiyacı vardır herhalde.
Bu arada, insan olmak kavramını da unutmuş değilim. Hakem hataları, Avrupa’nın bazı ülkelerinde nazara bile alınmazken, bizde, aylarca gündem oluşturur. Bunun nedenlerini birazdan sunacağım. Futbol için, evinin ekmek parasını bile harcayanların olduğunu söylersek, bu sporun ne denli içimizde olduğunu en iyi biçimde anlatmış olurum.
Diğer taraftan, futbolunun fabrikasyon olduğu ülkelerde, bunun semeresi nasıl alınıyor, söylememe hiç de gerek yok herhalde. Kara Afrika’da futbol her zamankinden çok revaçta. Onların başka bir seçeneği yok ki! Futbolda başarılı olmalılar ki, bulundukları bölgede prestij sahibi olsunlar. Aksi halde yine onlara herkes yamyam der, köle diye hitap eder.
Bu kompleksten kurtulmak için futbol denilen bu ayak oyunundan gerekli itibari sağlamalı ve gerekli primi yapmalılar. Başka bir alternatifi yok. Her şeye rağmen futbolun bir sanat olduğunu da göz ardı etmeyip, bu kutsal spora hassasiyetle yaklaşmak gerekmektedir.
Mutlu olun, mutlu kalın… SAYGILARIMLA
