Çocukken ne hoştu yaylaklarımız. Pazar günü geldi mi coşku sarardı tüm bedenimizi. Ailecek dağ tepe demeden koşturur durur, temiz hava ile karışık buz gibi suyun keyfiyle kendimizden geçerdik. Aylar yıllar geçtikçe; o görüp âşık olduğumuz yerlerin çoğu yıllara yenik düşmüş. Dağ çoraklaştı. Medeniyet denilen şeylerin çoğu nasibimiz dışında kaldı. Yeni gelen kuşaklar beldelerine sahip çıkar düşünceleri de ne yazık yok oldu gitti.
Seçim zamanı her partinin adayı gittikleri yerlere vaatler verdi. Onu yapacağız şunu yapacağız diye-diye seçim bitti gitti. Bölgemizin en güzel yerine konuşturulan yakınımızda bir köy vardı. Şimdi O köy İskenderun’un bir mahallesi oldu. Çırtıman Mahallesi süper bir yer. İskenderun’u kuş bakışı görür havası suyu Belen’i aratmaz. Nem neredeyse sıfır derece, yok denecek kadar az. Yanı başında ada denilen bir tepe var. O tepeye çıkıp İskenderun’u hiç seyrettiniz mi? İskenderun’a seyir tepesi arayışında olanlara çağrım, çıkın o ada denilen tepeye ve körfezin altın güzelliğini o tepeden bir seyredin bakalım. Sakın ince giysiler giymeyin, havanın sarhoşluğuyla bir olursunuz. Muhtar da eski Belen Şoförler Odası Başkanı. Yanı başında bulunan bu cennetten habersiz! Olsaydı o tepeye çıkar resmiler çeker ilgililerin önüne koyardı. Esentepe Mahallesinde yapılacağı söylenen seyir tepesiyle farkı gösterirdi.
Çırtıman ismi ne zaman konmuş bilmiyorum. Bildiğim tek şey çılgın bir yerleşim alanı. Çılgınlığı; Çorak toprağı yöre insanı kendince ekip biçmeleridir. Tarihi boyunca kendi haline terk edilmiş vasat olan bir yer. Hepsi o kadar. Kanalizasyon denilen şeyden uzak! Alt yapı zaten hak getire! Eskiden kaynak suyu arıklarla evlere dağıtılırdı. Şimdi borularla getiriliyor ama sıhhi değil. Gerçi Hatay Büyükşehir Belediyesi son günlerde hummalı bir çalışma içerisinde. Eskiyen borular değiştirilip yeni borularla değiştiriliyor. Bu çok güzel bir girişim!
Tarım; herkesin evinin önünde bulunan az miktarda toprağı kendilerine göre değerlendirmeleri. Hayvancılık da aynı şekilde! Konutlarında oturanların çoğu bir iki inek sahibi! Hayvanlardan sağılan süt ancak kendilerine yetmekte! Arta kalan ise yerel pazarlarda aile bütçesine katkı sağlar gibi. Halkın çoğunluğu İsdemir ve civarda bulunan sanayi kuruluşlarında çalışır. Kendi hallerinde yaşayan bir garip yerleşim alanı! Ne gelen var ne de giden, nede onları soran.
Seçim zamanı siyasi adayların sıklıkla ziyaret ettiği mekânların başında Çırtıman gelir. Seçimler bittiğinde halka verilen vaatlerin çoğu yerine getirilmez. Vatandaşlar kendilerine uzanacak dost elini boşu boşuna bekler. Göstermelik yapılanlar ise zamanla kaybolur. Takipçileri yok denecek kadar az.
Diğer yandan beğeni ile izlediğim ve hayranlık duyduğum eski köyde şimdi mahalleler var. Pirinçlik böyle yerlerden biri! Muhtarı gece gündüz çalışmış vatandaşına hizmet etmiş. Önümüzdeki yıllarda gelişmeye açık Pirinçlik görürsem hiç şaşırmam. Geçenlerde yeni bir ürün keşfindeler. Çok büyük tatlı patates! O ürünle bir öğünüyorlar ki sormayın. Temel sağlam. Dostluk var, Arkadaşlık var. Muhtar köylünün kendisi! Ağlayanla ağlıyor, gülenle gülüyor.
Gelelim yeniden şu İskenderun merkezine yürüyüş mesafesinde olan Çırtıman köyüne. Siz veya sizler hiç o köyün ortasından geçen yolu takip ederek İskenderun’a geldiniz mi? Gelmediğinizi ve geçmediğinizi biliyorum. Geçseydiniz şu makalemi yazmak zorunda kalmazdım. Geçtiğimiz gün, aracımla Sarımazı istikametinden İskenderun’a gideceğim yerde, Çırtıman’ın içinden geçip öyle İskenderun’a gideyim dedim. Kendimle özlemleşen geçmiş nostaljilerimizin hangisini orada şimdi yaşarım derken, keşke oradan geçmez olaydım. Bozuk ve düzensiz yollar sıkıntı verdi. Değişmemiş hiç değişmemiş. Allah için hiç kimse geçmemiş mi buralardan. Gören olmamış mı vatandaşın çektiği bu çileyi?.. Böyle bir yerleşim bölgesinin yurdumuzda yer alması utanılacak bir durum. Hayret ettim! Hala bu devirde böyle yaşayan insanları görmek istemezdim.
Mezbelelik ile iç içe olmuş bir mahalle ve orada yaşamaya çalışan insanlar gurubu. Bu kadar mı sahipsiz kalmış bu mahalle?! Çocukluğumuzun zevk durağı Çırtıman kaybolmuş sanki. Üzüldüm, üzüldüğüm kadar da yalnızlığımıza kahır ettim.
Çoğu köylerde meşhur köy kahveleri vardır. Yaşlılar ve köyün ileri gelenleri orada oturur. Köy ile ilgili çarelerin ne olduğuna karar verirler. Kahveler var ama orada oturanlar keyifsiz. O kahvenin ve muhtarlık bürosunun önünden geçerken dalmış gitmişim. Aracım yol kenarında kümeleşip duran pisliğe battı. Koku ağırlaştıkça ağırlaştı. Yağan yağmura karışan bu yığınla pislik köyün aşağılarına aktıkça, çaresiz kalanları izledim.
Hâlbuki devletimizin çarkı işlemeye devam ediyor. Bizim devletimiz var. Kaymakamımız var. Kimsenin görmediğini görür ve duyarlar. Olabilir, onlara dertlerini anlatacak merciler çıkmamış olabilir.
İskenderun Kaymakamımız İskender Yönden, İskenderun Belediye Başkanımız Fatih Tosyalı geleceğimizi gören gözlere sahip. Yeter ki onlara ulaşılabilsin ve dertleri anlatabilen olsun. Genç ve dinamik yapıya sahipler. Çırtıman Mahallesini en kısa zamanda gezeceklerini biliyorum. Ada denilen tepeye bir Pazar günü çıkıp, İskenderun Körfezinin sonsuz güzelliğiyle bir olacaklar. O tepeden Mersin’i Adana’yı, Ceyhan ve Osmaniye’yi Toros Dağlarını ve Amanos Dağını yanı başlarında görüp hayran kalacaklar ve Çırtıman tarihinde var olan güzelliklerle bir olacak.
