Günaydın sevgili okuyucularım nasılsınız bu sabah? Büyülü Gazipaşa gecelerinden bir gece… Balkonda oturmuş yarım-ayın denizi aydınlatıp önümüzdeki dağın ardına gizlenmesine az kala önümde bilgisayarım, üstümde yıldızsız, karanlık gökyüzü, yazmaya çalışıyorum. Şu an “ay” tamamen dağın ardına çekildi. Etraf zifiri karanlık sadece iki guguk kuşunun sesi karanlığı yarmaya çalışıyor.
Gazipaşa gecelerine ilk günden beri aşığım ve hala öyleyim. Gök bir defa çok yakın sanki elimizi uzatsak ona dokunabilirmişiz gibi ve uçsuz bucaksız. Bazen ışıl ışıl, bazen bu gece gibi karanlık, yıldızsız ama her zaman çok yakın. Ve geceler hep serindir. Birde seralar gece sulanıyorsa, devasa seraların içinde yanan ışığın yarattığı gölgelerden, hayalini kuramayacağın, hiçbir masal kahramanı kalmaz artık. Sabaha dek elin yüzünde öylece düşler alemine dalıp gitmek işten bile değil. Gece böyle ya gündüz?
Gazipaşa, hiç kusura bakmasınlar ama çöl gibi bir ilçe, çarşıda, pazarda, kimseyi göremezsiniz, özellikle bu yıl bir başka perişan neredeyse beş altı yıldan beri süren yapılar yarım kalmış, biten konutların ise çoğu boş, oteller kepenk indirmiş hayaletlerin cirit attığı yerler olmuş. Bizim sokağın cadde ile buluştuğu köşede yıllardan beri boş duran dükkânlar var. Artık kullanılmadan eskimek üzereler…
Ve Çarşı, orası da bir başka şimdilerde… Gerçi her zaman sıcaktı ama şimdilerde çok daha sıcak çünkü meydan caminin önündeki ağaçları kesmişler, yıkık dökük kaldırımlardan geçerken bir tente altı arar olduk. Ne oluyor bu insanlara anlamak mümkün değil. Ağaçlardan ne istiyorsunuz, kardeşim neden kesiyorsunuz. Şimdi ufacık meydanda güneşten korunmak için aran bakalım! Çarşının daracık sokaklarda derme çatma kahvehanelerde sıcaktan bunalmış birkaç masayı bile doldurmayan müşterilerine çay servisi yapan uzun boylu kavruk genç “bir an önce gece olsa da gidip uyusam” diye bağırıyor gibi. Ona bakarken bile terliyorsunuz!
Gündüz vahayı andıran sitemizden alış veriş yapmak için çıktığımızda güneş “sakın yaklaşmayın yakarım hatta kavururum” diye tehdit ediyor. Belediye otobüsünü gölgelik bir yere sığınarak beklemek zorunda kalıyoruz. Gölgelik dediğimiz yer. Site marketin tentesi… Eskiden olsa o yolu yürümekten yüksünmezdik. Çünkü ağaçlar vardı, uzun ağaçlar kavruk ağaçlar, yaşlı genç ağaçlar, meyve bahçeleri. İncir şeftali ile doyardık yürürken “Sarı su” deresi var ki çevresi ağaçlarla dolu idi. Eskiden oraya pikniğe gidilirdi, bizim bile birkaç kez orada ağaçların arasında piknik yapmışlığımız var. Sonra oradan kaleye tırmanırdık. Ama şimdi? Sarı su deresinin çevresi boş bomboş bütün ağaçlar kesilmiş. Bizim feyezan kanalı gibi kel olmuş. Ve belediye maşallah duble yol yapmış bizim köy yoluna. Asfalt güzel ses geçirmiyor. Ama kardeşim o yol için kaç tane ağaca kıyıldı biliyor musunuz? Burası bir köy yolu, bir çevre yolu değil burası yazın bile kalabalık olmayan bir yol. Tamam yapmışsın eline sağlık ama yolu büyüteceğim diye o güzelim aşıklar yolu dediğimiz kampın oralardaki iki taraflı çam ağaçlarına nasıl kıyarsınız? Kimsenin sizden duble yol istediği yoktu ki hatta kaldırım bile istemiyorlar. Ama ağaç istiyoruz. Yeni ekmeyin ama eskilere dokunmayın ancak şimdi dokundunuz madem o sarı suyun çevresini ağaçlandırın… O aşıklar sokağının her iki tarafına söktüğünüz kadar ağaç ekin bunu yapabilir misiniz? Geçmiş olsun diyorsunuz değil mi?
Ağaç kesmeyi o kadar abartmışlar ki bizim balkonun önündeki dantel yapraklı ağacı her yıl kırparlardı hep şikayet ederdik şimdi bir de baktık ki tamamen kesmişler eve gelip panjurları açtığımızda ilk onu görürdük şimdi geldiğimizde birde baktık ki geniş bir gökyüzü ve uzayıp giden seraların ardından görünen deniz. Bize bakıyor etraf kel ve yapayalnız ağlamak mı, küfretmek mi, lazımdı o anda anlayamadım. Elimiz böğrümüzde öylece kalakaldık sadece. Nasıl bir şey bu ya?
Efendim alt katların manzarası kapanıyormuş? Ne düşüneceksin, kime şikayet edeceksin, zihniyet buysa! Yetmemiş, havuzun kenarında da çok tatlı bodur bir palmiye ağacı vardı. Gövdesine yeşil sarmaşıkların rengârenk sarmaşık güllerin dolandığı… Bu yıl bir baktık ki onu da kesmişler… Valla çıldırmak işten bile değil. Havuzun kenarındaki bankları altına çekip gölgesinde kurulanıyorduk. Bu sabah yöneticiye sordum “neden kestiniz?” “Kurtlanmıştı gövdesi” diye bir şeyler söyle ah ya ah… Valla berrak sular ve bu bütün çirkinlikleri, kötülükleri örten geceler olmasa asla çekilmezdi bu hayat ne Gazipaşa’da ne de başka bir yerde.
Ve sevgili okuyucularım. Yeni bir plaj açıldı, geçtiğimiz hafta sonu belediye başkanı açılışını yaptı. Alanya milletvekili de gelmiş açılışa dediler bendeniz görmedim. Bu plajın bir özelliği var tabi kadınlar plajı bu plaj her gün Gazipaşa’dan bir belediye otobüsü ki o belediye otobüsü geçen yıl şehir içinde kullanılıyordu ve saat başı siteye geliyordu. Herkes düzenini saatini biliyordu. Köylere, tepe mahallere ve denize gidiyordu. Herkes memnundu hatta mutlu çünkü beklemek yok sürücü herkesin tanıdığı birisi, otobüs geniş denizden gelenler ve gidenler mutlu onlara kimse oraya oturma orayı ıslatma demiyor. Çarşı pazardan döneler mutlu çantalarını koyacakları yerler vardı. Şimdi o otobüs Alanya yolundaki plaja kadın yolcu taşıyor üstelik ücretsiz. Ve şehir içine dolmuş vermişlere öyle yepyeni dolmuşlar. Dört tane sözde yarım saate bir geçiyorlar ama gördük ki kendi keyfîlerine göre geliyorlar gidiyorlar. Durakta güneş altında bekle ki gelsinler. Peki geldi, Koltukların arası dar. Ve hacmi küçük… Allah aşkına köylüler ve yazlıkçılar haftalık yaptıkları alışveriş torbalarını nereye koyacaklar? Denize gidenler tekerlerini makarnalarını deniz çantalarını ve çoluk çocuklarını nereye koyacaklar? Gördük sürücü sürekli uyarıyordu denizden dönenleri -oraya oturmayın, su damlatmayın, onu yapmayın bunu yapmayın.- Allah aşkına milletini vatandaşını sevenler görüntüye mi önem verir onların rahat ve mutlulukları için mi çalışır. Burada herkesin morali bozuk ve mutsuz şimdiye dek Gazipaşa’yı hiç bu kadar karamsar bulmamıştım. Köylüler şikâyetçi yazlıkçılar şikâyetçi. Bu dolmuş hikayesi de nerden çıktı? Belediye başkanına soruyorum.
Ha dönelim şu kadınlar plajına, oraya bedava gidiyorsunuz ama girişte çantalarınız kontrol ediliyor. Bir şişe su bile geçiremiyorsunuz bir dilim ekmek simit bile her şeyi içerden alçaksınız ve tabi fiyatlar da en terbiyeli deyim ile canınızı yakıyor. Ve bunun adı beleş hizmet oluyor. Tabi kadınlar önce meraklarından gitti sonra otobüsler güneş altında öylece müşteri bekler oldu? Valla nasıl bir şey olduk anlayana aşk olsun.
Ve sıkıntılar sürüyor, siteden çıkıp ana caddede yürüyüşe çıkıyoruz. Ya deniz tarafına ya da çarşı yoluna her iki tarafta da vatandaşların oturup iki dakika dinlenecekleri yerler vardı. Denize doğru olanlar tarihi surların altına konmuş banklar vardı denizden yaya dönenler orda soluklanırdı. “Pat” birde baktık ki oraya masalar atılmış kafe olmuş bir şey yiyip içmeyeceksen orda soluk alamazsın? Bu ne ya? Her yer kafe doldu ve içleri bomboş, çarşı tarafında ise bir hayrat musluğunun olduğu dört yolun kesiştiği kavşak üzerinde ufak bir cep vardı. Yürüyüş sonrasını orda iki dakika dinlenirdik. Bu yıl baktık orası da kafe olmuş ne oluyoruz kardeşim ya sivil vatandaşın oturup dinleneceği yerleri neden pazarlıyorsunuz. Siz vatandaşınızı bilmiyor musunuz? Her şey paramı bu dünyada? Ve bizde onları protesto etmek için o kafeleri kullanmıyoruz ve diğer vatandaşlarda kullanmıyor. Bütün neşemizi bir çırpıda aldılar gülümsememiz yarım sevincimiz yok yok. Neyse ki kardeşim yıllar önce belki çıkar diye toprağa atığı şeftali çekirdeği şimdilerde kocaman bir ağaç olmuş şeftalileri şahane ilaçsız yürürken birkaç tane koparıp yıkmadan yiyoruz ve çekirdeklerini hemen yanına atıyoruz. Ne olur ne olmaz diye.
Birkaç ufak tefek ayrıntı ve anlayacağınız sevgili okuyucularım böyle ufak tefek güzellikler ve büyülü geceleri olmasaydı Gazipaşa’yı ve halkını sevmeseydik asla bir daha buraya gelmezdik. Gece ilerliyor tuhaf bir şekilde gece karanlık ve sessiz ancak sessizliğin sesi kulağımı sağır ediyor. Ve veda zamanı geldi. Sağlıkla, sevgiyle, doğaya, insana, hayvana saygı ile kalalım sevgili okuyucularım. Birlikle beraberlikle ayrımsız gayrımsız. Yase
Günün Şiiri
Dinle İnsan
Ey insan! dinle sana sesleniyor gönlüm.
Kıpırdamaz ağzım, ağzıma kilit vurmuş gönül bülbülüm.
Dinle, haykırır içimden bir can.
Sonudur belki ömrümün bu feryat, belki bir figan.
Gökyüzü bir topraktır bana nicedir.
Şu kara topraktan daha temiz, daha ferah.
Ne haşere var, ne kırkayak.
Benzemez hakikaten şu kara ile şu mavi toprak.
Biz ki asırlardır bir kara toprağa ölmüş, bölünmüşüz.
Hangi akıldan geçmiş mavi bir ölüm.
Ölüm bu kadar bedbaht, ölüm riyakar, ölüm zulüm mü?
Yahut pençesi sivri, bir aslan kadar mı zulmü?
Şu mavi topraklar halbuki ne yücedir.
Ölümü müjdeler, selamlar ölümü.
Bereketi sonsuz, bereketi yüce.
Ne yılan var, ne haşere.
Zehra ÇETİN
Kara Kartal
Kara bir kartal , uçuyor mu uçuyor…
Gökyüzünün en derinine .
Belki dünyadan , belki uzaklaşıyor.
Yırtıcılığından , vahşetinden , avından…
Kültür Kadınındır
Acizlik, satandır kadını paraya.
Acizlik, boyun eğmektir satana.
Kadınlık , ayıptır sokakta.
Kadınlık , ayıbı yıkandır.
Feministlik boş, palavra.
Feminist , yumruğunu bastırandır masaya.
Kültür, bir milletin, bir kadının yahut kadınlar topluluğunun…
Kültür, kültürlü kadınların kültürüdür bu vatanda.
Zehra ÇETİN
Günün Fıkrası
Temel ölümcül bir hastalığa yakalanmış. Karısı Fadime’ye sorar, “Fadime, ben ölünce yeniden evlenecek misin?”
Fadime’de Temel üzülmesin diye evet cevabını verir. Bunun üzerine Temel; “Onu benim kadar sevecek misin?”
“(ağlayarak) Evet”
“Onu eve alacak mısın?”
“-Evet”
“Ona güzel yemekler yapacak mısın?”
“Evet Temel’im.”
“Ona sarımsaklı yoğurtlu mantı da yapacak mısın?”
“-O SEVMEZ.”
Günün Sözü
İnsanoğlu düşünmek ve sevmek için yaratılmıştır.
J.J.Rousseau
Amaç, sevgi uğruna ölmek değil, uğrunda ölünecek sevgi bulmaktır.
SHAKESPEARE
