Değerli okurlarım, uzun yıllar önce İskenderunspor-Hatayspor müsabakasının Ankara’ya alındığını söylemiştim. Yöneticiler sivri laflar ederse, ortamı sakinleştireceğine, galeyana getirirse, dostluk da olmaz, olaylarında önüne geçilemez.
Evet, bu netameli müsabaka Ankara’da oynandı ve iki takımın taraftarları önünde oynayan müsabaka, karşılıklı gollerle 1-1 sona erdi. Doksan dakika içinde sadece bir sarı kart verildi. Anlatmak istediğim temiz bir maç oldu.
Bu neye benziyor biliyor musunuz? Liglerimizde top koşturan öyle futbolcular var ki, kendi ceza alanlarında, rakibine sarılmak, kafa kola kalmak, dirsek atmak, her türlü kural dışı hareketlerde bulunmak onlar için alışkanlık haline gelmiştir. Öyle bile olsa, Teknik Direktörlerinin uyarması gerekmez mi? Hakemlere el kol hareketlerinde bulunmak en büyük saygısızlık değil midir? Yapılan bu çirkinlikler tamamen kartı gerektirir ama o görev hakemlerimize verilmiştir.
Fakat kural tanımayan bu oyuncular Avrupa Kupalarında oynadıklarında hepsi birer centilmen, ülkemizdeki yaptıkları çirkinliklere taban tabana zıt… Acaba diyorum; Suç onlarda mı, yoksa başkalarında mı? Futbolda, her şey dilediğimiz gibi gitmeyebilir. Öncelikle yanlış nerde onu bulmamız lazım. Yanlışı bulmak yerine başkalarını suçlamanın esbab-ı harbiyyesi olamaz. Öz eleştiride bulunurlar, öncelikle hatayı kendilerinde arayanlar meseleyi kökünden hallederler. Aynı zamanda belli bir kişiliğe sahip olduklarını da belirlemiş olurlar. Sadece sporda değil, her şey de bu böyledir.
Bir şehirde, özellikle profesyonel futbol takımlarının bulunması tek kelime ile bir ganimettir. Öncelikle bunu içimize sindirmeliyiz. Düşmanca davranmak, kindar olmak kolaydır ama kimseye bir şey kazandırmaz. Dost olmak ve dost kalmak önemli bir hadisedir. Belki de “dost olup, dost kalmak” zor olduğu için başaramıyoruz. Oysa dost olmak, dost kalmak düşünüldüğü kadar imkânsız değildir.
İlk sözü muhataba vermek, az konuşmak. Nezaketi, centilmenliği elden bırakmamak! Sonuna kadar saygılı olmak ve sık-sık görüşmek. Dostluğun ve dost kalmanın raconunda bunlar yatmaktadır. Âcizane bilgilerinize sunarım. Bütün okurlarımla dost olduğumu kesinlikle söyleyebilirim. Ancak, futbolun dostluğu tamamen değişiktir. İnsanlar tanımadıklarına selam bile vermezler doğal olarak. Fakat bir “gol” sonrası, bırakın selam vermeyi tanımadığınız yanınızdaki kişiyi şapur-şupur öpüyorsunuz. Çok ilginçtir ki o kişilerle karşılık beklemeden sonuna kadar dost kalıyorsunuz.
Mutlu olun, mutlu kalın… SAYGILARIMLA
