Değerli Okurlarım, engellilerimizi görmezden gelme gibi bir lüksümüz yoktur, onlara karşı görevlerimiz vardır. En azından sporcu engellilerimizi, spor yaptıkları komplekslere giderek motive etmeliyiz. Ne hikmetse onları izleyenlerde, alkışlayanlar da bir elin parmakları kadar. Çok daha vahimi, madalya kazanmış engelli sporcularımızı medya ve yüksek tirajlı gazeteler bir paragrafla, bir cümleyle (sanki suç işlemişler gibi) geçiştiriyorlar. Bu da bizlerin ayıbı olmalı.
Ülkemizde engelli olmak sanki büyük suç… Bu hadise uzayda nefes almak kadar zor ve oldukça da meşakkatli. Neden böyle? Bir türlü anlamış değilim. Bir kulübümüzün tekerlekli basketbol takımı ile -ki Kıtalararası Basketbol Şampiyonu olmuştu- kim ilgilendi? İlgili kulübümüzün TV’si olmasa kimsenin haberi bile olmayacaktı. Görevlerimizi layıkıyla yerine getiremiyoruz, engelli sporcularımızı görmezden geliyoruz. Eğitim noksanlığı su götürmez bir gerçek. Olaylara objektif bakabilmemiz için önce kendimizi, zihniyetimizi değiştirmeliyiz. Sağlıklı sporcuların iki ayağıyla yapamadıklarını, engelli sporcularımız tek ayağıyla yapıyorsa ve başarılı da oluyorsa, onları neden onore etmiyoruz ki? İşte bu yönümüzü anlamak mümkün değil.
Ülkemizde özürlü sözcüğü hala kullanılıyor. Bunun çoğunlukla dil alışkanlığından kaynaklandığını düşünmekteyim. Bununla ilgili olarak, Türk Dil ve Tarih Kurumu’nun sözlüğünde “Özürlü” kelimesinin karşılığı “Özürlü olan” “Kusurlu olan” ya da “defolu olan” diye açıklanıyor. Bu ifadeleri şu amaçla sizlere sunuyorum: Engelli kardeşlerimizle konuşurken ağzımızdan çıkan sözcüklere dikkat etmemiz gerekiyor. İçlerinde bazılarının kompleksi olabilir. Darılır, kırılırlar, mutsuz olabilirler. Onların gönüllerini almakta kolay olmayabilir. Unutmayalım ki, onlar bizim insanlarımız, onlar bizim sporcularımızdır. Pireyi deve yapabileceklerini düşünerek, onlarla sohbet ederken ya da aynı ortamda bulunduğumuzda “Engel” konularına girmemekte fayda vardır diye düşünmekteyim.
Onlar sadece engelli, kafadan engelli değiller. Düşüncede engelli değiller! İçimizde o kadar akıldan engelliler var ki, inanın saymakla bitmez. Yine de o akıldan engelliler, sporcu olanına da, olmayanına da (sakat-özürlü) demekten geri durmazlar. Oysa engellilerin sporda kazandıkları başarıları, engelsizler hala başarmış değiller. Bu başarılar çalışmaktan öte, azmetmekten geliyor desem, yanlış mı olur? Biz bu türden ifade yanlışlarını hemen düzeltip gündeme getirmeye bile özen gösterirken, belli bir kesim engelli sporcuların başarılarını ciddiye almamakla ve duygu sömürüsü olarak değerlendirmektir.
Resmi Kurum, Özel Kurum, hangisi olursa olsun… Engellilerine tepeden bakan, onları korumayı düşünmeyen ülkeler dikkat ederseniz hep gelişmemiş ülkelerdir. Biz engelliler derken hiç ayırım yapmıyoruz. Sporcu da olabilir, olmayabilirde. Konumuz itibariyle spora daha fazla ağırlık veriyoruz. Bir ülkede, fakirlerin, yoksulların, olması ve engellilerin de bir işe sahip olmaları, o ülkenin uluslar arası alanda gelişmesini gösterir. Engellilerin sorunlarına da, ülke sorunu gibi eğilenlerde gelişmiş ülkelerdir. Ne zaman gelişmiş ülke oluruz? Merak ediyorum.
Mutlu olun, mutlu kalın… SAYGILARIMLA
