Değerli Okurlarım, her sezon değilse bile, iki sezon da bir şiddetle ilgili bir şeyler karalamam kaçınılmaz oluyor. Şiddetin şiddetle önlemeyeceği gibi, bunun dini imanı, Allah’ı ve kitabı da yoktur. Ateistte değildir ama varmak istediği bir nokta vardır. Öyle ya da böyle hedefine varmaya amaçlamaktadır, zaman-zaman başarılı olduğunu da söyleyebiliriz.
Anlatmak istediğim; şiddet statlarda olanlardır, statlardan dışarı taşanların dışındaki şiddet olayları tamamen siyasidir. Ve konumuzla uzaktan yakından ilgisi yoktur. Statlarda Yoğunlaşan Şiddetin Amacı Nedir? *Öncelikle korku salmak, *Söz sahibi olmak, *Skoru etkilemeye çalışmak, *Rakip taraftarı sinirlendirmek, *Kulüplerinden gelir elde etmek, *Bir ölçüde sporu baltalamak. Tribündeki şiddetin (terörün) genel olarak amacı budur. Buna görmezden gelenler, özellikle çanak tutanlar ülkeyi ne denli verdiklerinin farkındadır mı acaba?
Dikkat ederseniz, şiddeti yani tribün şiddetini ülkemiz genelinde değerlendirmeye aldık. Tekrar buraya döneceğim. Konu itibariyle 5 Temmuz Stadındaki (şu anda olması bile) muhtemel şiddet olaylarını da gündeme getirmek zorundayız.
Öncelikle, bilmem bir gerçekte olsa söylemekte yarar var. Ben öyle düşünüyorum. Yıllar önce kurulan bir fabrika şehrimizin kültürünü yer ile yeksan etti. Burada yaşayan yerli halkın kimliğini, karakterini değiştirdi adeta. İskenderunspor’dan dolayı değil, ikamet eden yakınlarımdan dolayı bu güzel şehri uzun yıllar öncesinden tanırım. O yıllar için. Gördüklerim de, duyduklarım da aynı, değişen bir şey yok.
Peki, nasıl oldu da bu kültür bir anda yok oldu? Genelleme yapacak olursak, Yarım asır önce, şehrimizin genç kızları akşam dokuzdan sonra sahilde yürümek ve bisiklete binmek için evlerinden çıkarlardı. Evlerin dış kapıları kilitlenmez, bu hadise çok enderdi. Daha önceleri de, bu konuda bir makalem yayınlandığı için fazla uzatmaya gerek duymuyorum. Şimdi ise hava karardıktan sonra, zorunlu hallerin dışarıda sokaklarda insanlara rastlamak mümkün değil. Nasıl oldu da böyle oldu?
Yıllar önce kurulan bir fabrikadan söz etmiştim. Bu önemli kuruluşa iktidar yanlısı ve deniz görmemiş vatandaşlarımız yerleştirildi. Kısa süre sonra sosyal yaşam iflas etti ve her şey el değiştirdi. Ben de bir doğuluyum ama gerçekleri söylemekte de yarar var diye düşünüyorum.
“İskenderunluyum” diyenler azınlıkta kaldı, polisiye olaylar çoğaldı, sosyal yaşam türbana büründü. Bu şehirde doğup büyüyenler, plaketli vergi rekortmenleri şehrimize sahip çıkamadılar, belki de çıkmak istemediler. Şehrimizde tribün şiddeti çok şükür yok. Fakat bir olay var ki bizzat tanık oldum, anlatmadan geçemeyeceğim, yarına…
Mutlu olun, mutlu kalın… SAYGILARIMLA
