Değerli okurlarım, Madrid de, Tokyo da birer kez olimpiyatlara ev sahipliği yapmışlardı. Türkiye iyi de bastırıyordu. Orta Doğu’da, barışa en fazla ihtiyaç duyulan bir süreç yaşanıyor ve dünya barışı için 2020 olimpiyatları İstanbul’da yapılmalı diyorduk. Bu hassasiyetimiz itibar görmedi, ciddiye alınmadı. Bir yerde, Savaş tellallığı yapılır, başka bir yerde de Barış güvercinleri uçurulursa, hangisi daha doğrudur, hangisi daha inandırıcıdır?
Oylamayı yapanlar, Bir poşet nohuda, bir torba kömüre oylarını satmayı düşünmüyorlar ki… Kaybetmeyi hazmetmek doğal olarak kolay bir hadise değildir! Neye üzüldüm biliyor musunuz? O halkaları (Olimpiyat halkaları) yitirdikten sonra, sanki günah çıkarır gibi, birbirini suçlayanların, sigara dumanı gibi halkalanarak yayılan hiç de gereği olmayan esprilerine…
Olimpiyatları (2020’den söz ediyorum) kazanamadık diye, örnek olması gereken insanların ağızlarının lağım gibi oluşuna, Sen, Ben, O, Biz, Siz, Onlar! Bu şekilde ağza alınmayacak, boyut kazanan atışmalar. Yamuk zihinler, onlar ne diyorlar dersiniz? Savaş tellalı iyi ki kazanamadık! Aslında, şehir olarak İstanbul’un böyle bir propagandaya hiç de ihtiyacı yoktur. İstanbul en azından dünyaya kendini, ispatlamıştır. İstanbul, kaybetmenin ve kazanmanın çok ötesinde iki kıtayı birleştiren en kadim, taşı toprağı altın bir şehirdir.
Her şey gönlümüzce olsaydı, bir an için Atilla İlhan olabilseydik, ülkemizi, bir an için İstanbul’u sevseydik, Milli terbiyemizi bozmasaydık, Öpeceğimiz ele tükürmeseydik… Dünyanın antipatisini kazanmasaydık, 2020 Olimpiyatları “Dünyanın gözdesi” olan İstanbul’a verilmez miydi?
Yapılmış olan önemli yanlışlardan söz ettim. Bunlar nasıl yanlışlardı dersiniz? Yapılmaması gereken bu yanlışları, zülfiare dokunmadan ama gerçekleri dile getirip haykırarak söylemek istiyorum. Yarınki sayımızda okuyacaksınız.
Mutlu olun, mutlu kalın… SAYGILARIMLA
