“OY”, bazı politikacılar için keyif verici madde gibidir. OY bağımlısıdır, zamanında alamazsa kriz nöbeti başlar.
Günümüzde “şifreli yaşam” önem kazandı. Güvenlik tedbirleri açısından kapı, otomobil, internet, telefon, kredi kartı… Şifrelerle çalıştırılıyor. Seçimlerde “OY şifresini” çözebilen politikacı, koltuğu kapma şansını elde eder.
Siyasetçi meydanlara indiğinde yenilgiyi aklının ucundan bile geçirmez. Kazanmaya odaklanmıştır. Kendinden çok emindir, hep “Düşeş” atacağını sanır. Zarlar bazen hayal kırıklığına uğratabilir. Zar atarken “Düşeş” yerine “Hep yek” çıkabilir.
OY politikacıların besin kaynağıdır, vitamin deposudur. Vitamini almazsa politik gücünden çok şey kaybeder. OY zekât yerine geçseydi; OY’lara muhtaç politikacıların imdadına sevap kazanmak isteyen hayırsever seçmenler yetişirdi.
Para sesi, kadın sesi, kuş sesi, su sesi ve müzik sesi kulağa hoş gelir. Politikacıya sorarsanız, en çok hoşuna giden ses, OY sesidir.
Doğal afetlerde evleri yıkılıp zarar görenlere selzede, depremzede denir. Seçimi kaybedip umutları yıkılan siyasetçilere siyasetzede denir.
Siyasetçi seçimlerden önce çenesi hiç durmaz, başımıza bülbül kesilir. Hararetli konuşmalarını kimse engelleyemez. O siyasetçi eğer seçimi kaybetmişse suskun kalır, suratını asar, ağzını bıçak açmaz. Önceleri başımıza bülbül kesilmişken, dut yemiş bülbüle döner.
Sayın seçmenler, OY’larınızı kullandıktan sonra, sandılar açıldığında oylarınızı sayarak kontrol ediniz. Aksi takdirde vezne önünde şey pardon, sandık önünde sayılmayan OY’lardan mesuliyet kabul edilmez.
Seçim propagandalarında her kafadan bir ses çıkar. Vatandaşın kime oy vereceği konusunda kafası iyice karışır. Kaçış yok, aşağı bakarsan politikacı, yukarı bakarsan politikacı.
Politikacıyla koltuk, yapışık SİYAM ikizleri gibidir. Birbirlerinden ayrılmazlar.
Siyaset vadisi alabildiğine geniş, derin ve engellerle doludur; “yüz metre engelli” yarışlara benzer. Koşarken engellere takılan, oyun dışı kalır.
Politikacıya göre politikasız hayat, içinde bülbül ötmeyen kafese benzer.
Siyasetçi verdiği sözün kölesi, vermediği sözün efendisi olmalıdır.
