Geçtiğimiz günün sabahında beni arayan can dostum bana şöyle seslendi; “…Ağabey hala neredesin bak İskenderun Rektörü basına kahvaltı veriyor, hadi neredeysen çabuk gel’’ Onun o anki sözleri beni ta 1972 senelerine götürdü.
Çukurova Üniversitesi Kanser Araştırma Birimi İskenderun’a konuşlandırılmış ve zamanın Çukurova Üniversitesinin Rektörü açılış konuşmasında şu sözleri söylemişti;
“…Değerli İskenderunlular bu birimin bölgeye lazım geldiğini bildiğimizden dolayı kanser araştırma teşkilatımızı şu gün itibariyle kurmuş dikkat bulunmaktayız. Etrafımızdaki ‘sanayi’ denilen sinsi bir tehlikenin farkındalığının bilinciyle, vatandaşlarımızın etmeleri hususunda üniversite olarak her türlü araştırmayı yapıp, bu kanser denilen illetten en az şekilde etkilenmeye ve önlemeye çalışacağız…”
MKÜ ismi daha telaffuz edilmediği bir zamanda İskenderun’a ilk üniversitenin esasında “temelleri” atılmıştı. Kanser Araştırma Birimi derken buna benzer birkaç birimler daha açıldı ve daha sonra MKÜ açılarak Çukurova Üniversitesi bölgemizden tamamıyla çekildi.
Kendi başına İskenderun Üniversitesinin kurulması için çok mücadele içerisine girenlerin arasındaydım. Ne çok makaleler yazmıştım o günler… Şu an bile onların sayılarını unuttum. Hatta İskenderun Havacılık Kulübünün başkan yardımcısıyken; ‘Hava Meydanı madem işletilmiyor bari kendimize yakışan bir üniversitenin bu hava meydanının yerine yapılsın’ diye az yazmamıştım. Antakya lobisi her daim elimizi kolumuzu bağlıyordu.
Zamanın İskenderun Belediye Başkanı Mete Aslan’ın girişimi ile İskenderun Üniversitesi’nin yeri için Arpaderesi mevkiinde bulunan bin dönümlük hazine arazisi, 25 binlik paftada üniversite arazisi şeklinde lekelenmişti. Hala o arazi İskenderun Üniversitesinin uhdesinde mi bilmiyorum ama orası üniversite için bulunmaz bir mülk! Araştırılsın ve rektörümüzün ruh yapısına uygunluğuyla bölgemize kökten kazandırılsın.
Bu Üniversitenin bölgemize kazandırılmasında çok kişinin sesli ve sessiz emekleri geçti. En başta Hatay Milletvekili Sn. Orhan Karasayar’ın verdiği çabalar unutulmaz. İTSO VE DTO ile STK’lar da unutulmazlar arasında. Halil Şahin, Bülent Kavsak, Recep Atakaş, İsdemir bu işin gerçek öncüleri oldu. Basın ise kendi başına bir kuvvet, yazdılar ve her daim üniversitemizi gündemde tuttular. Başardık, sonunda başardık ve tamda bizlere yakışan bir rektörümüzle bir olduk. İlk defa onu dinledim, dinlerken de oturduğum yerde kıpır kıpırdım. Rektörümüzün içinde coşku vardı. Anladığım halde anlayamadığım bir duyguydu bu. Onda ve bizde sevinçlerden de öte bir duyguydu.
Rektörümüzün, yirmi dört saatin kendisine yetmediği yönünde söylediği serzenişler, beni memleketsel duygulandırdı. Ne çok planları varmış, anlata-anlata bitiremedi. Bazen üniversitenin yalınız teknik üniversite oluşunu yadırgamıştım. Yanılmışım!
4,5 ay içinde bölgemize verdiği uğraşlardan ötürü daha şöyle bir yere oturup doyasıya balık yemediğinden bahsetti. Hem üzüldüm hem de sevindim. Üzülmem; ne olursa olsun körfezimize özgü balığı yiyememesiydi. Sevincim ise çok daha başka… Su ürünleri ile ilgili çok değişik bir birimin kurulmasıyla bölgemizde nesli tükenen balıklarımızın nedenini araştıracak olması. İnşallah en kısa sürede rektörümle birlikte bölgemizin balığını birlikte yemek tek arzum.
Spor bölgemizin olmaz ise olmazı… Bölge insanımız her sporu yapabilecek kabiliyete sahip. Mensubu olduğum boks sporunu üniversitemizle birlikte ayağa kaldıracağımın da idrakindeyim.
Anlayacağınız üniversitemizin yalnızca teknik üniversite hüviyetine sahip olmadığını bu kahvaltı programında öğrenmiş oldum. Bundan sonra benim ve bizlerin kafası çok rahat..
İskenderun Teknik Üniversitesine atanan Prof. Dr. Türkay Dereli hocam ve ekibi bu işi çok iyi biliyor. Yalnızlıklar bulutundan kurtulmamıza öncülük yapacaklarına yürekten inanıyorum. Rektörümüzün konuşmalarını derinden inceledim. Konuşurken işini bilen ehli kişi şeklinde mikrofona yansıyan bilinçli sesi en ücra iliklerimize kadar işledi.
Sevincimiz onlarla birlikte sonsuz… İskenderun artık sahipli ve bizlere doğru yol gösterecek akademik bir güce sahibiz. Üniversitemizi bu günlere taşıyan herkesin önünde saygı ve sevgi ile eğilirken, üniversitemizin değerli bilim âşıklarına üstün başarılar diliyorum. Ne mutlu bize, bu günleri sayenizde gördük.
