Değerli okurlarım, gelmişten-geçmişten derken, özellikle yaşanmış anılarımızla da, bu önemli konuya ışık tutmaya çalıştık. Yeşil sahalarda sivrilenler, sadece dikenini başkalarına batırıp can acıtarak, torpille gündem oluşturamazlar. Takım ruhu, Kabadayılıkla ya da parayla pulla oluşmaz, gerçekleşmez. Takımdaki oyuncuların uyum içinde olmasından ve herkesin haddini bilmesinden kaynaklanan bir hadisedir.
Aslanlar, aslan payını alırlar ama karıncalar ve arılar da (bu benim ifadem) aslanın takım arkadaşlarıdır. Aslan onların lideridir. İşte burada, teknik kadro dengeyi iyi kurarsa, çatışma olmaz, olsa bile minimum kalır. Fakat takım olarak maksimum performans gösterilmiştir. Başka türlü de başarı yakalanamaz.
Yukarıda söylediğin gibi, takımda herkes aslan olursa ya da takım oyuncularının tümü, karınca ya da arı olursa, kaos doğar, kargaşa olur, istenilen başarı yakalanamaz. Yanlışlar çoğalır ve herkes takımda aslan olma çabasında olursa çarkın dişlileri arasına bir çakıl taşı sıkışmışsa, orada arıza var demektir.
Aşkın nefrete dönüştüğü birçok sevdalarda, her bilinçsiz sevgilerin, yapılan yanlışların, saygısızlığın, ahlak noksanlığının tohumları yatar. Hüsranla biten, başarısızlıkla son bulan bütün müsabakalarda, takım olma ruhunun yerleşmemiş olması kendini gösterir. Bunun için öncelikle, sevgiyi ve saygıyı yaygınlaştırmak gerekir.
Bu konuda, yöneticilere, teknik kadroya büyük görevler düşmektedir. Genç futbolculara iyi örnek olmak, onların yanında olunduğunun, hissettirilmesi şarttır. Çünkü o genç oyuncuların temayülleri, olumluya ve olumsuza yönelebilir esnekliktedir.
Mutlaka her şey olacak! Sevgi, saygı ve spor ahlakı görmezden gelinmez. Ancak çalışmanın da hakkı verilecek, çok çalışılmazsa bir yere varılamaz. Çalışmak, çok çalışmak! Bu işin raconu budur.
Mutlu olun, mutlu kalın… SAYGILARIMLA
