‘Geç Gelsin’ Dediğimiz Ölümde Bile, Bin Umut Vardır…
Engelliler Gününüz Kutlu Olsun
Değerli okurlarım, elbette umutsuz yaşanmaz, geç gelsin dediğimiz ölümde bile “bin umut” vardır. Umut ve inanç birbirine göbekten bağlıdır. Çok önemli kavramlardır. O nedenle, insanların inançlarını yok etmek, umutlarıyla alay etmek bana en büyük terbiyesizliktir. Umut bazıları için o kadar önemlidir ki, her şeydir. Sevmesek bile, hiç kimsenin umutlarıyla alay etmeye hakkımız yoktur.
Efendim, “3 Aralık Dünya Engelliler Günü”… Bu demek değildir ki, galiba birkaç gün sürecek, kutlamalardan sonra bu dostlarımızı unutalım. Onlarla “hiçbir şekilde ilgilenmeyelim” demek değildir. Bütün bu cinayetlerin, pisliklerin, olumsuzlukların yapıldığı ve yaşandığı dünyamızda, faillerin hepsi engelsiz, yani eli kolu sağlam, sağlıklı düşünebilen adamlar.
Engelli kardeşlerimizin böyle bir problemleri olmadığı gibi, bu vefakâr, cefakâr insanlar, hiç kimseden, hiçbir kurum ve kuruluşlardan ekmek istemiyorlar. Peki, ne istiyorlar? Sadece, “İŞ İSTİYORLAR!” Engelsizler gibi, şike yapmıyorlar. Devleti, milleti dolandırmıyorlar. Yaşamlarını devam ettirmek için sadece iş istiyorlar. Sadece iş!
Kimselere muhtaç olmadan çalışmak, helal ekmek yemek istiyorlar. Onurlu gururlu ve de yürekli insanlardır. Onların yürekli olduklarını bir müsabakada tanık olmuştum. İzlenimlerimi yandaki sütunlarda anlatacağım.
Engellileri üzmeyelim. Engellileri engellemeyelim, Engelliler ders alacağımız insanlardır. Onlara daima ihtiyacımız vardır unutmayalım.
Mutlu olun, mutlu kalın… SAYGILARIMLA
Gönül Köşemden
Duyguları Anlatabilmek
Değerli okurlarım, gökten rahmetin yağması insanlara sonbaharı müjdeliyor ama sürekli ve hızlı yağan yağmurlu havalarla fazla muhabbetim yoktur. Yarım asırdan beri iri yağmur tanesini elimle hapsetmeye bayılırım. O iri yağmur taneleri beni pencerenin yanına çeker ve “Beni izle” der adeta. O iri yağmur tanelerinin bana verdiklerini kimse verememiştir.
Çünkü o iri yağmur taneleri, yıllar süren yalnızlığımda ve pencerenin önünde onları izleyerek demlenmişimdir. Hepsi güzel de, o güzel manzara gönül yarama ve yalnızlığımı katmerlendiriyor. Her kene gibi tüm uzuvlarıyla tenime perçinleniyor sanki.
Duyguları anlatabilmek zordur, bazen de imkânsızdır da. Öncelikle seninle eş değerde, seni saygıyla dinleyecek, soru sormayacak birileri gerekli. Boğazına, Eline, Diline ve de Beline sahip olursan dünyada senden makbul kişi yoktur kanaatindeyim. Bununla beraber kaderden de şikâyetçi olmamalıyız. Kaderin ne günahı olabilir ki. Ona yön veren, yönlendiren biraz da bizleriz.
Yaşam biçimimiz, dünyaya bakış açımız, insanlarla olan ilişkimiz, sevmek konusundaki maharetimiz çok etkilidir. Her önüne gelene selam vermenin belki bir sakıncası olmayabilir ama her önüne gelenle çın-çın yapılmaz. İlerleyen dakikalarda duyguların zaafa uğrar, bunu kesin olarak söyleyebilirim.
Kasımpaşalı Yengeç Lakaplı bir dostum vardı. Şimdi yükseklerde uçuyor. Eli kolu uzundu ve yalanın kralını söylerdi bir defasında “duygulara fazla aldırmayacaksınız, yalan söyleyeceksiniz, iftira atacaksınız ve hatta gıybet yapacaksınız” demişti. Onu soyutlamıştık ve çoktandır da görmüyorum o değerli arkadaşı…
Duyguları anlatabilmek, bir çalgıyı öğrenmek kadar zordur zaman-zaman. Bazen sözcükler kifayetsiz kalır, bazen de akordu bozuk bir Keman gibi olur. Duyguları anlatma da kişilerin gönül zenginliği oldukça önemlidir. Duygu anlatımında ailenin dışında birileriyle rahat edersin. Bu kişi erkek te olabilir, kadın da. Hiç fark etmez, yeter ki bu insan adam gibi adam olsun. Duygularını anlatırken seni hayal kırıklığına uğratmasın. Vücut dili seni rahatsız etmesin.
Duygular, İnsanları başka âlemlere götürür. Bazen renkli rüyadır, hurilerin arasında o kişiyle kadeh parlatırken, Dünyada başka kimse yoktur ve olabildiğine hürriyetini yaşarsın. Konuşulanlar seni hem ağlatır ve hem de güldürür.
Ben kapkaranlık yalnızlığımda o iri yağmur tanelerini izlerken, kaderimi düşünürken hiç gülemedim. Genelde ağladığımda söylenemez ama müthiş duygu yüklü olurum. Oturduğum yerden kalkmayı canım istemez. O yağmur damlalarının birinin avucumun içinde olması beni müthiş duygulandırır. Duygularını anlatırken dostunun seni övmesi, yermesi söz konusu değildir. Sadece mazide kalmış bazı olaylar seni yıllarca gerilere götürmüştür. Hepsi o kadar. Mazi unutulmaz, unutulmamalıdır. Çünkü o bir ışık, bir rehberdir. İyisiyle kötüsüyle geride kalmıştır ama unutulmaz, unutulmamalıdır.
Duygularla baş başa kalabilmek için, bazen İnsanlardan uzaklaşmak gerekiyor. Kendinle, mazinle baş başa kalabilmen için bu yöntem uygulanmalıdır. Bir düğün salonunda kendinle, mazinle baş başa kalabilir misin? İnsanlardan uzak sakin bir ortamda kişinin kendisiyle derin bir sohbete girerken kandırmaca olmaz, olmamalı. Bu yalnızlığı yaşarken biraz da kendi kendine gülmeli. Bir zamanlar yaptığım gibi, insanların yaratıcı bir güce sahip olduğunu korkmadan çekinmeden mırıldanabilmeli. Başkalarının yargılarına da fazla itibar etmemeli.
Maziyi de hiçbir zaman unutmamalı!
Mutlu olun, mutlu kalın… SAYGILARIMLA
Günün Nabzı
Hayata Pozitif Bakalım
Efendim, Doğuyla Batı arasında Sosyoekonomik açıdan bir uçurum var dersek, hiç de mübalağa etmiş olmayız. Batı’da olanların, yani biraz daha medeniyete yakın olanların yaşam koşulları biraz daha iyice denilebilir. Bazı olanaklar onların lehinedir. En azından kışın altı ay sürdüğü soğuklar yoktur.
Doğu’da yaşayanların iklimleri soğuk olsa bile kendileri sıcak insanlardır. Üzülerek söylüyorum, birçok şeylerden yoksundurlar. Hayallerinin büyük bölümü gerçekleşmeyecektir. Bunu onlar da bilirler. Bilirlerde, yine de hayata pozitif bakarlar. Belki de hayatı daha doğal yaşadıklarından mutsuz gözükmüyorlar. Az şeyi çok olarak kabul ediyorlar.
Bunu elimde olmayan nedenlerle, ben de yaşadım. Rahmetli Babam Memurdu ve Doğuda bir süre kaldık. Be nedenle o mütevazı yaşamı çıplak gözle görmüştüm. Doğu’lu, gözü tok cömert insanlardır. Eza-Cefa ve hatta kan davaları onları yıldırmaz. Gülen yüzlere sahiptirler… Sağ Olsunlar!
Günün Sözü
Engelli Olmak, Yüzkarası Değildir!
Öcal’dan İnciler
Günümüzde Herkes Birer Engellidir.
