Bu zamanda, uzun süreli gazete çıkarmak ve çıkan gazetenin okuyucularla buluşması bence “olağanüstü” bir şey! Gazete öncelikle yöresel haberlerle kendini gösterir. Daha sonra gazetede gönlünü topluma adamış kişilerin köşe yazarak, görülmeyenlerin görülmesini sağlamak ayrı bir durum güncellenmesidir, Gazetecilik!
İskenderun Gazetesini çocukluğumdan beri tanırım. Daha doğrusu İskenderun zenginliğine eş değer yapı güzelliğinde olan bu günlük gazetede incelenecek çok şeyler var. Çıktığı ilk sayısından bu güne kadar arşivlenen sayılarının hepsinde ayrı güzellikleri hayretler içerisinde izlerken, gönlümüze taht kuran yaşadığımız İskenderun buymuş dersiniz. İçerisinde oluşan enteresan tarihler gözlerinizin önünde akar gider.
İskenderun Gazetesinin yeni basılan sayısının ilk önce dağıtıcılığını daha sonra baskı makinesinin nasıl çalışıp baskı yaptığını öğrenip, mürettipliğe soyunarak, gazetenin tek hâkimi olacaksın! Kimler geldi kimler geçti… Gazete şimdiki gibi öyle basit şekilde basılıp dağıtılmazdı. Çok değil on beş veya yirmi yıl evvel hurufatlar içerisinde boğuşan gazeteciler vardı. Bir kişinin resimli haberini yapmak akıl almaz bir şeydi. Kişinin resmini alıp Adana’ya gidecek, orada o resmin klişesini yaptıracak ve hurufatlarla haberi yazıp o klişeyi de kalıbın içerisine koyup baskı makinesine vereceksin. Dahası makineyi tam ayarlayamadığın zaman, yazılar mürekkeple birlikte iç içe girer, resimler görünmez olur, bir taraf kalın bir taraf ince olur. Hadi bir daha ayarla, birde üstüne üstlük soluduğun zehirlerde işin ayrı bir çabası. Matbaa mürekkebi bulunmaz, bulunsa dahi ateş bahası…
Tüm bu olanları şaka gibi anlatırken dahi insanın yüreği şişiyor. Bu insan tüm bu mücadeleyi bire bir yaşamış bir insan… Ona şehrimizin canlı tarihi de desek yerinde olur. İşte o günlerin zorluğuyla bu günlere gelmek çok büyük bir başarı öyküsü!..
Alın teriyle çocuklarının kursaklarına, kazandığı helal ekmeği yediren, gazetenin her şeyi… Kaybolmaya yüz tutan Matbaacılığın şehrimizdeki piri… Bazen de aklı estiğinde kafasına takılan bir olayı derinlemesine yazarak, kamuoyunda dikkat çeken kişiliğiyle Rızkullah Terbiyeli’yi gönülden tebrik etmek ayrı bir nezaket. Özellikle de eşi Helen Terbiyeli’nin bu gazetede çok ayrı bir yeri var. Kocasının iyi ve kötü gününde en büyük yardımcısı! Onunla birlikte bu zorlu yokuşu tırmandığının şahidiyim. Allah ailesiyle birlikte annelerini başlarından eksik etmesin. Kolay değil, ömrünü bir gazeteye emek vererek geçireceksin ve bu günlere kadar taşlı tozlu yollardan kâh yürüyerek, kâh koşarak bulunduğun noktada hala bu gazetenin başında duracaksın.
İki erkek çocuklarından biri Yusuf Terbiyeli, İsdemir’de iş hayatına atıldı. İlyas Edip Terbiyeli ise baba mesleğini çocuk yaştan bu yana sürdürüp, gazetenin Yazı İşleri Müdürlüğü sıfatıyla babasından öğrendiği çok şeyi katıksız şekilde gazeteye enjekte eden tam bir bilgisayar üstadı. Hanımı Helga Terbiyeli ise onun en yakın yardımcısı. Çocuklarından arta kalan zamanın çoğunu gazetenin bilgisayarına girerek, gazetenin haber ve mizanpajında kocası İlyas’ın gölgesi… Bazen onların birlikteliğini hayranlıkla izlerim. Rızkullah Terbiyeli, onların varlığıyla neşe ve gençlik dolu!
İskenderun Gazetesinde bu benim üçüncü kez köşe yazarlığım. Anlayacağınız o taşlı yollar geçilirken, benimde onlarla birlikte geçirdiğimiz hoş anılarım oldu. Anılar o kadar çok ki çoğu anılar hafızamın en ön köşesinde duruyor. Zenginliği asla parasal olarak değerlendirmemek lazım! Asıl zenginlik ruh ve sağlık zenginliğidir. Evinden sabah gülerek çıkıyorsan, akşam evine yorgun ama mutlu gidiyorsan, en güzel yaşam şekli işte budur.
İskenderun Gazetesinin 72’nci yıl dönümünü kutlarken, başta gazetenin kurucusu ve ilk sahibi Rahmetli Suphi Levent ve kurulduğu günden bugüne kadar gazete için mücadele edenlerin tümünü saygıyla anıyorum. İskenderun Gazetesinin imtiyaz sahibi Rızkullah Terbiyeli, Yazı İşleri Müdürü İlyas Edip Terbiyeli, Sayfa Editörü Helga Terbiyeli ve Genel Yayın Yönetmeni Semir Bağırsakçı’yı candan kutluyorum.
